[karavan]

Öğleye doğru pazar alışverişine çıktım.
Malum fazla sıcağa yakalanmadan gidip gelmek istedim.
Öyle de yaptım
.Pazar eve yakın sayılır 2,5-3km lik bir mesafe le gidip geliyorum.
Yine öyle yaptım.
Yolda giderken tezahür ettirme ile ilgili olumlamalarımı sık sık tekrarladım.
Aklıma geldikçe sahip olduğum şeyler için şükrettim.
Eskiden paramı harcarken bitecekmiş de parasız kalacakmışım gibi düşünürdüm.
Burada bunun yanlış olduğunu öğrendim ve harcadığımdan daha fazla param olduğu olumlamasını yaptım ve harcarken de daha iyi hissetmeye çalıştım.
Eskiden paradan nefret ederdim ve sürekli para kaybederdim.Öyle küçük miktarlar da değil.Cebimden düşürürdüm veya bir şekilde beni terk ederlerdi.Sanıyorum onları sevmediğim için onlar da benden uzaklaşıyorlardı.
Şimdi onları cüzdanıma itina ile yerleştiriyorum.
Eski tarzımdan sonra biraz tuhaf geliyor ama onları sevdiğimi söylüyorum.
Doğrumu yapıyorum yanlışmı yapıyorum bunu bilmiyorum ama öğrendiklerimi uygulamaya gayret ediyorum.
Zamanla daha iyi olacak biliyorum.
Hava sıcak olduğu için pek evden çıkmak istemiyorum.
O yüzden bir taraftan da sürekli telkinleri dinliyebilme imkanı buluyorum bu da iyi oluyor.
Artık başka birşey dinlemez oldum.
Sanki vücudum dinleme ihtiyacı duyuyor gibi oluyorum.
Bu da hoşuma gidiyor ve istiyerek dinliyorum.
Belki de o rahatlamaya ihtiyaç duyduğu için böyle oluyor bilemiyorum.
Bu konuda tecrübesi olanlar yazarsa öğrenmiş olurum.
Bugünlük yazmak istediklerin bunlar.
Daha sonra yine yazarım.
İyiki varsınız....