[phantomm]

Yİne uzun zaman oldu galiba yazmayalı.Tekrardan merhaba günlüğüm.

Yazmaya devam etme konusunda kararsızdım açıkçası..Fakat buraya yazmak gelişimimin bir parçası,tamamlayıcısı,destekleyicisi vs. vs. gibi sanki.Aldığım olumlu yorumlar da yazmam yönünde beni desteklediği için devam etme kararı aldım şimdilik.

Eveeet.Tabi ki hayatımdaki en büyük değişim kps sınavını atlatmak oldu (= İtiraf etmem gerekirse son bir ayda yani asıl asılacağımı düşündüğüm zamanda işi savsakladım başka hayallere daldığım için.Buna rağmen özellikle genel kültür yetenek kısmım çok iyi geçti.Eğitim her zaman yapabildiğimden daha düşük ama aldığım duyumlara göre kimseninki çok parlak değil.Tabi ki herkes emeğinin karşılığını alsın inşallah gönlümde yatan budur.Ama başkalarına göre belirlendiği için birşeyler bu yönde düşünmek durumunda kalıyor insan.

Zaten öğretmenlik olmazsa çeşitli kurumlarda çevirmenlik için başvuru yapacağım, ki bu bana daha cazip geliyor aslnda.Bunun için de kpss3 puanımın yani g. yetenek kültür puanımın iyi olması gerekiyordu, çok şükür iyi gelecek inşallah.

O da olmadı daha başka alternatifler de var, yani inşallah bu sene bir işim oluyor.

Aslında bu konuda kendimi çok sıktığımı farkettim.Sanki 10 senedir sınava giriyorum kazanamıyorum gibi strese sokmuşum kendimi resmen.Ve kazanmayı çok büyük bir sorun ve zorunluluk olarak gördüğüm için mutluluğu hep sınav sonrasına ertelemiştim.Bunu farkettiğimde herşey daha kolaylaştı sanki, alternatifleri daha iyi görebilir ve onlara daha samimi bir şekilde inanabilir oldum.Zaten daha yaşım ne.. Bazen kendimize hiç haketmediğimiz şekilde davranabiliyoruz maalesef.

Zaten "iş" benim mutluluğuma mutluluk katmak için gelmeyecek mi hayatıma?İşte bunu unutmuşum.O olmazsa mutlu olamayacaksın, ona mecburmuşsun gibi düşününce herşey çok zorlaşıyor.

Sınava da bu düşüncelerle girdim ve her zaman en hayırlısı için dua ettim.Bakalım şimdi neler olucak?Tek bildiğim ne olursa olsun yepyeni bir hayat var artık önümde.


Bu arada sınava çalışmayı savsakladığım günlerde zero limiti okudum.Tabi ki o efsane dört cümleyi herkes biliyor artık.Ben de biliyordum ve kullanıyordum da ama sanki çok inanmıyordum o kadar mucizevi etkiler oluşturabileceklerini.Okuduğumda daha iyi özümsedim öğretiyi ve çok daha somutlaştı, çok daha güvenilir oldu benim için.Çok basit olduğu için inanılmaz sevilesi birşey zaten.

İstediğinde her yol mutluluğa gider aslında, ama zero limit kenarları rengarenk çiçeklerle süslü aydınlık bi patika gibi.


"Lütfen beni affet.
Özür dilerim.
Teşekkür ederim.
Seni seviyorum."