[atessu]

ben aslında günlük yazarım ama her zaman değil...kafam kızdıkça bu yüzden benim defterlerimde pek de fazla olumlu bir şey yoktur...ama merak etmeyin son üç gündür maşşallah gayet iyiyim ve güzel şeyleri yazacağımı düşünüyorum =) aslında buraya neden yazma ihityacı duydum bilmiyorum belkide kimseyle paylaşamadıklarımı paylaşma isteği...bugün değişik bir gün benim için lys sonuçları açıklandı fena bi puan yapmamışım...sözelciyim ve en büyük hayalim tarih okumak daha doğrusu tarih ve edebiyatçı olmak aslında daha da çok istediğim bir şey daha vardıki o da pskoloji ama bu sene eşit ağırlıktan hazırlanmaya gözüm yemedi...hayırlısı böyledir diye düşünüyorum...biliyor musunuz üç yıldır bu sınavla uğraşıyorum meslek lisesi çıkışlı olduğum için ne kadar iyi net yaparsam yapayım mecburen kendi şehrimde bir yerede giremiyordum bu sene katsayı farkının azalmasının faydasını görücem inş...sınav sonucunu görünce inanamadım hani hakikaten inanmadım puanıma göre ist tutuyor ama ben içimden yanlış anlamayım hayal kırıklığına uğramak istemediğimden tekrar tekrar baktım...inş tercih sonucumda böyle gelir...buna ihtiyacım var...lise dönemimde depresyon geçirdim ve bu yüzden lise hayatım biraz sekteye uğradı...sağolsun annemin ve babamın destekleri sayesinde eğitim hayatıma tekrar dönebildim...hoş içimde hep o yıllara ait bir burukluk var...17 yaşımdan 20 yaşıma kadar olan süreç...aslında çocukluğum ile ilgilide var...aslında sakin bir çocukluğum vardı ama yalnızdım etrafımda yaşıtım diyebileceğim arkadaşım yoktu sanırım bu yüzden insanlarla kolay iletişim kurmam biraz zordu...aslında çekingen değildim asık suratlı hiç değildim...beni ilk tanıyan insanlar sevimli olduğumu söylemişlerdi...içimde burukluk vardı dedim ya aslı şu ki bir yetersizlik ve geç kalmışlık hissi...ama güzel olan bir şey varsa son günlerde burada öğrendiğim olumlamalar ve edindiğim telkinler sayesinde kendimi daha iyi hissediyorum ve geçmişten yavaş yavaş kurtulduğumu hissediyorum...hayırlısı olan böyleymiş gelişebilmem ve olgunlaşabilmem için bazı dersler öğrenmem gerekliymiş diyorum kendime...kendimi suçlamayı da yavaş yavaş bırakıyorum...kendimi sevmeye başlıyorum ki bu benim için bayağı zordu ve hayatta en çok istediğim şeyi kendime özsaygı ve özgüvenimi geliştirmeye başlıyorum...olumlamaların faydası varmış sahiden...21 yaşındayım ve hayata yeniden başlıyorum...biliyorum ki zaman zaman iniş ve çıkışlarım olacak ama yine inanıyorum ki ben her defasında daha da gelişeceğim...ben duygusal bir balık kızıyım =) böyle anlarda özellikle son günlerde ağlamak istiyorum göz pınarlarım kuruyana kadar ağlamak isityorum çünkü sanki ağladığımda içimdeki zehir akacak ben negatif enerjilerden kurutlacağım...söyle bir baktımda biraz gelişimi mi yazmaktan çok içimi dök köşesi gibi yapmışım lütfen kusuruma bakmayın...aslına bakarsanız içimden abarttığımı düşünmenize dair bir korku var ama buna rağmen iyi niyetinize sığınıyorum ben genellikle yazmaya başladığımda düşünmem fazla....sezen aksunun bir şarkısında dediği gibi zaman sadece birazcık zamana ihtiyacım var...düzeleceğim biliyorum...toparlanıyorum her geçen gün daha iyiye gidiyorum...üç yıldır kendimi toparlamakla uğraşıyorum ve bunca mücadelemin boşa çıkmayacağına inanıyorum...aslında daha çok yazmak isityorum ama uykum gelmeye başladı eh geç de oldu...şimdilik hoşçakalın görüşmek üzere herkese iyi geceler tatlı rüyalar