Öyle kırgınım ki insanlara 
Olanları anlamlandırmakta zorlanıyorum.Artık olan olaylara yada söylenen sözcüklere birer anlam yüklemeye çalışmaktan ve kendince haklı bir sebebi vardır mutlaka ki böyle davranmıştır demekten ölesiye yoruldum Bakıyorum sadece uzaktan izlemeye devam ediyorum.Yapabileceğim en sağlıklı şeyin artık bu olacağını düşünüyorum.Aksi taktirde biliyorum ki o insanlar gözümden fazlasıyla düşecekler....Ne acı,Ne çok can yakıcı....
Kafamızda oluşturduğumuz imajlar var insanlara,karakterlerine biçtiğimiz anlamlar var....şöyle biri ,böyle biri diyoruz kendimizce...Ama buna neye göre karar veriyoruz ki???
Bu aslında sağlıksız değil mi???O insanlarla belirli olayları yaşamadan nasıl karar verebiliyoruz ki bütün bunlara.....
Sonrasıı.....
Sonrası mı??? Sonrasıyla ilgili bildiğim tek şey koca bir boşluk,geriye kalan tek şey hayal kırıklığıyla birlikte kırgınlık.....
Neden bunca anlam yüklemek acaba hayatımızdaki insanlara....Neye göre değer verip neye göre değerlerini düşürürüz ki insanlarında bunca üzüntüyü sıkıntıyı çekiveririz bir anda kendimize......
İnsanları eleştirmek ne kolay...
Sizi attığınız adımlar için suçlu hissetmelerini sağlamak ne kolay.....
NEden kimse durupta şöyle bir kendine bakma gereği görmüyor acaba?Yıllar içinde kendi attığı adımların sonucuna bakma gereği görmeyipte başınıza gelen bir şey için sizi sorumlu tutup sonrada işte hala bir şey yapmazsan,o insanın önüne geçmezsen bu kişi ileride başkasına da aynını yapabilir diyor,hemde hiç düşünme gereği bile görmeden.... Neden karşımızdaki insanı anlamaya çalışmak bu kadar zor?
Neden kendimize şöyle bir dönüpte bakmıyoruzda hep karşıdakini eleştirip,ona yapması gerekenlerle ilgili direktifler veriyoruz??
Neden önce bir kendimize dönüp bakmıyoruz ki....???
Acaba biz bu durumu düzeltmek için kendi adımıza ne yaptık,Bunca yıl bir insanın nasıl olduğunu bilerek ona tolerans göstererek tüm bunlara sebep olduğumuzu neden görme gereği bile görmüyoruz...
.
Karşımızdaki insana iyi misin bile diye sormuyoruz ama hemen yapması gerekenleri sıralayıveriyoruz.Bu kadar zor olmasa gerek bir insanın duygularına geröekten önem verip,o kişiyi lafta değilde gerekten önemseyip değer vermek,hemde sırf insan olduğu için....
Neden bir insanı sırf yapmak istemediği hemde haklı sebeplerden dolayı,bir şey için suçlu hissetmesine neden oluyoruz da.Durup kendimize bakmıyoruz.Acaba biz bu güne kadar ne yaptık diye....
Aklım kalbim fena halde karışık....sanırım Kendimi önemsemenin zamanı çoktan geldi de geçti bile
ÇOOOKKK İnce düşünmemeyi ne ara öğreneceğim acaba 
O melek kanatlarını almalıydım kendime Bak işte gene lazım oldular Takıp kaybolasım var gene ortalardan