[karavan]

Merhabalar,

Bugün şöyle birşey yaşadım.Bu kulübün konusu ile ilgili olduğunu düşünerek buraya yazmayı uygun gördüm.Umarım doğruyapmışımdır.

Bir alışveriş merkezine gidip alışverişimi yaptım.
Kasada sıra beklerken önümde bir bayan erkek çocuğunun elinden tutmuş onlarda sıra bekliyor.
Kasa da oldukça kalabalık önümüzde 6-7 kişi var.
Çocuk da sağolsun bir yaramaz, herşeye saldırıyor.
"Anne bana bunu al yok bunu al yok bunu al..."gibi ordan oraya saldırıyor, bağırıyor.
Bende oldum olası bağırış çağırış gürültüden nefret ederim.Annesi de sağolsun öyle rahat ki.Tamam oğlum alırım oğlum,yaparım oğlum ederim oğlum....Be Allahın kulu bide sus de .....Yok..
Baya bir sinirlendim ve ben öyle kendimi tutamam pat diye konuşurum.
İşte o an çıkmadan önce burada yazılanları bir kere daha okuyup öyle çıkmıştım.Hemen aklıma geldi.

"Olumsuz düşüncelerinizi olumluya çevirin" cümlesini hatırladım .

Böyle bir şeyi hiç yapmam ama içimden çocuğun başını okşarsam iyi olacağını düşündüm ve öyle de yaptım.

Çocuk döndü başını kaldırdı bana baktı.
Gülümsedim.O gözlerini kaçırdı annesinin arkasına saklandı.

Sonra yine başladı yaptıklarına.

Ama şimdi onu gülümsiyerek seyrederken buldum kendimi.

Ve sıram geldi paramı ödedim.İçimde bir şeyi başarmış olmanın mutluluğu ile marketten çıkıp evin yolunu tuttum.

Eskiden olsa idi kesin bayana bir iki kelime söylemiştim.Önce benim sonra da onun sinirleri bozulmuş olacaktı.


Bahsettiğiniz şey bumuydu acaba.Bunu merak edip soruyorum şimdi.

Teşekkür ederim.
İyiki varsınız.
İyiki yanımdasınız.