[umutluluk]

Bukadar içime yönelmem iyi mi kötü mü bilmiyorum.bazen sessiz yaşıyorum hayatı içimden anlamlar yüklüyorum her saniyeye tepkisiz..yaşamıma devam etmek mutlu kendinden emin davranmak istiyorum güçlüü olmakk ve kimseden bişi beklememek baskasına bağlamamak mutluluğu..Bigün toparlanıyorum güzelce giyiniyorum süsleniyorum dimdik duruyorum aynanın karşısında gülümsüyorum kendime dışarı çıkıyorum sonra..herşey yolundayken aklıma 'o' geliyor yine her anda her olayda ona bişi çıkartıyorum.Bunu onada anlatırım diyorum,bi kıyafet alıyorum beni böyle begenirmi diyorum beni dha iyi görsün,güzel bişey görüyorum ona almak istiyorum,sanki yanımdaymış gb hissediyorum bazen..sonra bi bakıyorum yanımda değil arayıp sormuyor beni düşünmüyorr..ama içimdeki umut sönmüyorr nasıl sönsün ki .yine bi yüzsüzlük yapıyorum arıyorum merak ettim diyorum normal 2 arkadas gibi knoşuyoruz..diyorum sonra kendime bastıra bastıraa benliğimle çekişircesine bundan sonra bişey beklemek yok kızımmmondan hayatına devam ediceksinn daha güzel dha mutlu diyorum..ertesi gün oluyor içimdeki umutlar solmamışş yine diyorum bu beni arıycak yine..elim gidiyo ara sıra telefona bakıyorum 'o'ndan bişey varmı diye. her msjı o diye açııyorumm..sonra diyorum ki kendime bırak kızm yaa madme bişiler hissediyosun bunun keyfine bak karşılık beklemeden sev özle bekleme bişey ondan..o isterse gelir isterse gelmez sana, elbet bigün seninde kafandan çıkar diyorum... evet , evet ! diyorum bunuu amaa yinee başaramıyorum galibaa.Bazen bir sözde buluyorum seni ,bazen karşıdan gelen birinde yüüznü grüyorum,bazen rüyalarıma geliyorsun ve bazen tek sığınağım oluyor şarkılar..Ve bir şarkıda biir cümle kalbime batıyor sanki 'BEN HİÇ HAKETMEDİM Kİ BÖYLE UNUTULUŞU...