[drytan]

bu aralar o kadar karışık bir dönemdeyim ki ne yaptığımın, ne söylediğimin hatta ne düşündüğümün(!) bile farkında değilim. yaptığım şeylere bi anlam yükleyemiyorum aslında sandığın kadarda dertli değilim.. her gencin klasik dertlerine benzeyen ama daha farkı olan bi mesele.. belki anlamışsındır konu: AİLEM...
ama işi en başından almakta fayda var sanırım. ben normal bi çocukluk dönemi geçirmedim. aslında bunu anormal kılanda bişey yok ama annem beni doğduğumda anneanneme bakması için vermiş.(çalışan çoğu annenin yaptığı gibi) ama kısa süre içinde zaten işten ayrılmış. bu süre zarfında ben anneanneme iyice bağlanmışım. evde annem olmasına rağmen her sabah 7de kalkıp anneannemle 2.5 saatlik yol eziyetine katlanıp onunla birlikte işe gitmişim. sadece 5 yaşındayken... orda çalışanlarla dost olmuşum, gülmüşüm oynamışım, kavga etmişim ama inatla annemle kalmamışım.. Şimdi bile hala anneannemde kalıyorum ki hiçbir güç beni engelleyemez bu konuda.. anneannem normal anneannelerin tersine kuralcı ve disiplinlidir. ben ve 2 kardeşim için anneannem ve dedem hep bir anne-baba rolünde annem ve babamsa anneanne dede rolündeydi.
her neyse ben kendimi bildim bileli annem ve babam sürekli bir kavga halindeler. yakaşık 5 kere boşanma davası açtılar birbirlerine ama her seferinde vaz geçtiler hep bizi yani çocuklarını boşanmalarıındaki engeller olarak gösterdiler. sanki bu bizim işimize geliyomuş gibi. 8 ay ayrı kaldıkları oldu. nihayet en son küslüklerinde yaklaşık 5 ay önce mahkemeye gittiler kesin olarak.. annem anneannemlere geldi. tabi herkesin varolan düzenide altüst oldu. herkes kendini uçurum kenarında b ulmuş gibiydi. dedem 3 çocuğun sorumuluğunu üzerine almış olmanın onlarıın okuması,giyinmesi,gezmesi derdindeyken anneannem 6 kişinin yemeği bulaşığı çamaşırı derdindeydi. bense kalabalık nüfusa uyum sağlayamıyordum. boş oda bulmak ders çalışmak hep bir problemdi. notlarımda ciddi derecede düşüş oldu. ama tek nedeni bunlar değildi. liseye yeni geçmiştim yeni hocalar yeni sorular yeni dersler yeni arkadaşlar yeni ortam! hepsi bnm için bir dertti. her neyse annemlerin boşnma sürecinde babam bana hep annemi kötüleyici, onu benden uzaklaştırmak için kırıcı sözer söylüyor ve beni ortada bırakıyordu. ondan hesap sormamı istiyordu. hangi çocuk annesine hesap sorarki?! annemde altta kalmıyor onun geçmişteki olaylarını anlatıyordu. durumum çok ama çok kötüydü. naptığını bilmeyen amaçsız biri olmuştum. o zamana kadar sevgili veya başka her hangi birşey hiç ilgimi çekmezdi ama düzenim bozulmuştuu bir kere. arkadaşım aracılığyla bir sevgili bile edindim ama uyum sağlayamadık. ben çok soğuktum. hem bu işlere sıcak bakmıyor olmam hemde annemle babam yüzünden...sonunda ayrıldık. ne kadar bu konuları takmasamda birde ayrıığın derdi vardı şimdi.. annemler tamda okulların kapandığı gün boşandı. o anda hiçbir desteğim yoktu.derdimi paylaşacağım bi arkadaşım..
aslında boşanmaarına bir gram bile üzülmüyorum. hatta fazlaca seviniyorum. ama dengelerim şaştı. en yakın arkadaşımda o dönemde sevvdiği kız kıskanıyor diye bnmle arkadaşlığını kesti. bunalım takılıyodum artık. en büyük destekçim anneannemdi.

şimdilerdeyse anneannemle annem hep bir kavga içindeler.. annem anneannemlerin kurallarını tanımıyor onlara saygı göstermiyor ve bir çocuk gibi davranyor. sanki 3 çocuğu olan o değilmiş gibi davranıyor. zaten artık annemle anneannemi karıştırıyorum. anneanneme anne diye seslendiğim çok oluyo. yakın bir zamanda annemle kavga ettikten sonra anneannemfenalaştı korkudan ne yapacağımı şaşırmıştıım. sonra silkinip kendime geldim evde ruh gibi dolaşmayı bıraktım. ama yinede yeterince silkinemediğimi hissediyorum. bu anlattıkarıma rağmen haa çok doluyum anlatmadıklarım da var.. sıkmak istemedim..

işte bu günlüğüde kendimdeki değişimleri adım adım izemek için açtım. umuyorumki faydasını görücem lütfen baana destek çıkıcak birileri çıksın.. çok yalnızım