[karavan]

Bugün telkinleri dinlemeye başlıyalı neredeyse yirmi iki gün oldu.Günde ortalama minimum onsekiz saat dinledim.

Şimdi şöyle bir geriye çekilip kendime baktığımda gördüklerimi anlatmak istiyorum.Bunun telkinleri yeni dinlemeye başlıyan veya henüz dinlemeye başlamayıp araştırma yapan arkadaşlarım için gerekli olduğunu düşünüyorum.Çünkü ben de öyle yapmıştım.

Bir kere kesin olan bir gerçek var ki televizyon seyretme alışkanlığım tamamen ortadan kalktı.Haberleri bile mecburen dinliyorum ve dinlerken de sıkıldığımı farkediyorum.Bu benim gibi günde beş altı saat televizyon seyreden birisi için çok çarpıcı bir gerçek.Diyeceksiniz ki memnunmusunuz?Evet son derece memnunum.

Kendimde farkettiğim bir diğer konu artık dik yürüyorum.Daha önce kamburumun çıktığını farkederdim ve aklıma geldiği an dik yürümeye çalışırdım.Bu sırada omurgalarımda bir rahatlama hissederdim.Şimdi bu konuda aklıma birşey gelmiyor çünkü dik yürüdüğümü farkediyorum.
Bu durumumdan da çok memnunum.

Bunların dışında siteye başladığım günden bu güne kadar kendimde ruhsal anlamda olumlu yönde çok büyük değişiklik olduğunun farkındayım.
İlk günlerdeki yıkılmış halimden kurtuldum.
Olumlu düşünmeye başladım.
Henüz birşey kazanmasamda kayıplarımın kesin olarak durduğunun farkındayım.
Bu şimdilik en büyük kazancım.
Bunlarda telkinlerin etkisinin olduğunu düşünüyorum.
Yüzdesini tayin edemiyeceğim ama kalan yüzde buradaki her yaştan arkadaşlarımın desteğine,dostane yaklaşımlarına,bana verdikleri sevgilerine aittir.

Daha henüz yolun başındayım,önümde katetmem gereken uzun bir yol var bunun farkındayım ama güzek bir yol.Yorulmuyorum.Severek yürüyorum.Kendimdeki değişimleri gördükçe daha da zevkli oluyor yürüyüşüm.

Bana şu ana kadar yazdıklarımı okuyarak,yorumlar yaparak,yıkıldığım anlarda elini uzatarak kalkmama yardımcı olan tüm arkadaşlarıma,dostlarıma,gönüldaşlarıma,yoldaşları ma yürekten teşekkür ediyorum.

Sağolun,iyiki varsınız.İyiki sizleri tanıdım.