[fgceker]

Düşünüyorum,düşündükçe kızgınlığım daha bir artıyor sanki



İnsanlar neden konuşmadan önce biraz durup düşünme gereği görmüyorlar acaba



Yoksa sırf kendi acılarını ve eksikliklerini görmezden gelmek için başkalarını üzüp acı çektirmek ve sonrada bunu izlemek onlara daha mı kolay geliyor...



Hem kolay olanın tanımı ne???Neye ve kime göre kolaylaştırıyorlar hayatı???




Kendi yetersizliklerimizi görmemek adına çok acımasız olabiliyor muyuz gerçekten???


Başkalarını üzüp hayata küstürmek pahasına oynadığımız bu oyunun sonunu göremiyor muyuz acaba?



Eleştirmek,eleştirirken bir saniye durup düşünmek bu kadar mı zor, yada insanın kendiyle yüzleşmesi....


Bugüne kadar eleştirdiğim konuları,davranışlarını eleştirdiğim insanları şöyle bir düşündüm ve gördüm ki acımasızca yaptığım eleştiri sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor,ama irkilerek fark ettim ki aslında acımasızca yaptğım o eleştirilerde eleştirdiğim aslında o davranışlarında bende olmasıydı,kendimde olduğunu inkar ettiğim huylardı belkide yada görmezden geldiğim yanlarımdı....




İnsan bazen gerekten tahammül edemiyor ama şunu anladım,bir şeye tahammül edemediğimizde herzamanki gibi ilk olarak kendimize dönüp bakmalıyız.Bu davranış yada bu söz beni neden bu kadar rahatsız etti???


Neden bu olay karşısında soğuk kanlılığımı sukünet halimi bir anda kaybediverdim???


İşte bu soruların cevabını gerçekten samimiyetle verebiliyorsak ve kendimizi bir kandırmacanın,bahanelerden ördüğümüz bir duvarın ardına saklamıyorsak kendimizden kaçmak adına değil karşımızdakini daha iyi bir hayatı yaşayabilmesi ve kendini geliştirebilmesi adına eleştiri yapıyoruz demektir.



Düşünüyorum

Düşündükçe daha bir varoluyorum