02-08-2010, 04:04 PM
|
#53 (permalink)
|
| Guest |  Cevap: günlüğüm
Alıntı: tanyeri Nickli Üyeden Alıntı
 ben elimden geldigince empati kurmaya calısıyorum...eşimin ailesini özledgnı,ben özlesem daha katı olacagımı biliyorum...
eşimin de sosyal fobi konusunda empati kursada bunun yeterli olamayacagını biliyorum...yaşamayan bilemez çünkü...ne kadar evt korkuyor,ortama giremiyor diye düşünsede bazen hastalıgının arkasına sıgınıyorsun gidicez ve aileme surat asmayacaksın diyor...buda beni tam olarak anlayamadıgının ne kdr acı cektiğimi bilmediginin kanıtı...
yani bir yara olsa bu dersinki ay o yara bende olsa kım bilir nasıl acı cekerım... küçüklüğünde düşmüştür ufak ta olsa yarası, bilir acısını...ama kendine cok güvenen,insanlar arasında cok rahat olan birisi icin örn;eşim sf li birisini anlamak cok zor... | Sen kendine sabredemezken başkasından çok fazla sabır istememek lazım. Kursa yazılmanı önermiştim yazıldın mı? Bir de benim bi yöntemim vardı onu da seninle paylaşmak istiyorum. Hiç kimsenin senden bi farkı yok belki onlarda senin gibi ortamlara girmeye çekiniyordur , herkes 9 aylık ve onlarda sen gibi yemek , uyumak ve tuvalet ihtiyaçlarını gideriyor . Kızdığın zamanda herkesin patates çuvalı olduğunu düşünebilirsin ben öyle yapıyorum Ve beğendiğim iki sözü de seninle paylaşmak istiyorum. Oyun bitince şahta, piyonda aynı kutuya konur. Yani hepimizin öldükten sonra konacağı yer aynı . Ayrıca Kafka'nın bir sözünü de çok beğenirim. Ölümün olduğu yerde hayatta hiçbir şey çok ciddi değildir. Kimse değil sen kendine yardım et ve kendini sevip en yakın dostun ol. Kimse senin kadar sana yardım edemezzzzzzz.... |
|
|  |