[Işıldayan Safir]

Konuyu inceleyince, daha önce kendi yazdığım mesajı da görünce, durup düşündüm biraz. İnsanları azarladığıma dair bir şeyi hiç hatırlamıyorum. Dalgalanmalarımdan birine denk gelmişler heralde. Ego suçluluk telkinini uzun zamandır listemde sabitledim. Genellikle dinliyorum.

Gerginlik ve sinirli olmak farklı şeyler bana göre. Çok gergin olduğum zamanlar oldu. Bu süreler içinde kendimde gözlemlediğim şey bu halimi kontrol edebilmeyi öğrenmiş olmam oldu. Gerginken basit şeylere ani tepkiler verebilirsiniz. Bu da sizi ve etrafınızdakileri sinirlendirebilir. Bendeyse sadece gergin olduğumda değil sinirli hatta çok öfkeli olduğum zamanlarda bile fazla sakin olma durumu söz konusuydu. Aklımdan geçenleri ifade etme problemleri yaşamıyorum. Belki de bu sakinlik buradan geliyor. Önceden olsa susardım. Tek bir laf bile söylemezdim. Belki de o nedenle basit şeylerde bastırdığım öfke nedeniyle ani tepkiler veriyordum.

Ego suçluluk telkininin ben de çok olumlu etkiler yaptığını söyleyebilirim kısaca. Son zamanlardaysa Atalardan özgürleşme telkini dinliyorum. Bu aralar çok gergin ve sinirliyim. Basit şeylere bile sert tepkiler veriyorum ve çok fazla eleştiri yapıyorum. İlk başta bir süredir yaşadığım şeylerden dolayı bu tepkileri verdiğimi ve bunun normal olduğunu düşündüm. Etkisi vardır elbette.

Son zamanlardaysa öfkemi anne ve babama yöneltmiş durumdayım. Yani devamlı onları eleştiriyorum, bir şey istediklerinde yapmıyorum ve sesimi yükselttiğim de oluyor. Onlar da benim çok sinirli olduğumu ve her şeye kızmaya başladığımı söylüyorlar. Tuhaf olan önceden birine kızdığım zaman inanılmaz derecede kendimi kötü hissediyordum ve o durumu düzeltene kadar aklımdan çıkmıyordu. Şimdi ise özellikle anneme ve babama kızdığım zaman içimde zerre kadar suçluluk duygusu oluşmuyor. O kadar alışmışız ki bu duyguya olmayınca tuhaf geliyor.

Bir takım kararlar da alıyorum. Bunu itiraf etmeye hazır değilim. Ancak babama biraz çıtlattım. Sadece planlarımla ilgili. Onayladı. Çok şaşırdım. Tüm bunlar nedeniyle ben artık aileden özgürleşmeye başladığıma inanıyorum. Öfkemin de bu zamana kadar beni kontrol ettikleri ve onların istediği gibi biri olmaya zorladıkları için ortaya çıktığını düşünüyorum. Kısacası öfkemin bir arınma belirtisi olduğuna inanıyorum. Dolayısıyla geçici bir durum olduğunun farkındayım. Hayatımı kontrol edecek biri varsa bu benden başkası olamaz. Bunu hep söylerdim ancak uygulamaya yeni geçiyorum sanırım.

Fazla uzattım. Ama etkileri bir bütün olarak değerlendirmekten yanayım.

Sevgilerimle.