[karavan]

Sevgili günlüğüm bakıyorum bugün surat düşmüş.
Haklısın arkadaşlarıma yazmaktan seninle ilgilenemedim.Seni seviyorum Özür dilerim.Lütfen beni affet teşekkür ederim.

Unutma ki varlığını bu siteye ve arkadaşlarıma borçlusun.
Özellikle de de seni başlatmama sebep olan Sevgili fgceker e.

Bu arada fgcekerden uzun süredir ses seda yok.Umarım iyidir bir yaramazlık yoktur.

Sen de onun eksikliğini aradabir gelip birşeyler yazmasını,sımsıcak dostluğunu ilgisini desteğini özledin biliyorum, hepimiz gibi.

Onun yazılarını bıraktığı yerden okuyabilmek için dua ediyorum.Umarım en kısa sürede aramızda olur.

Güzel insanların eksikliği hemen hissediliyor ve aranıyor özleniyor.

Müsaade edersen biraz kendimden gidişatımdan bahsedeyim.:)

Kendimi kuşbakışı olarak gözlemlediğimde genel durumum Allaha bin şükür iyi.
Sabah kalkar kalkmaz ilk işim yatağımı topladıktan sonra aynanın karşısına geçmek dişlerimi fırçalarken kendimi seyretmek ve ağzım meşgul olduğu için içimden "Seni seviyorum.Seni bağışlıyorum.Seni olduğun gibi kabul ediyor seviyor ve sevgiyle özgür bırakıyorum" demek oluyor sonra işim bitince bunu birde yüksek sesle yapıyorum.

"Bugün mutluyum.
Harcadığımdan çok param var.
Her istediğimi alabiliyorum.
Zenginliği bolluğu mutluluğu hak ediyorum"

diyerek bilgisayarımın başına oturuyorum.

Maillerimi kontrol edip okumam gereken gelişme yazılarımı okuyorum.

Cevap vermem gereken mesajlarımı cevaplıyorum.

Bu ara sıcakların da etkisi ile pek dışarı çıkmıyorum.Tüm gün boyunca evde oyalanacak birşeyler buluyorum hatta bir bakıyorum gecenin bir yarısı oluvermiş.
Biraz asosyal bir yaşantı oluyor gibi ama kahve kültürüm hiç olmadı haricinde diğer hobilerimi paylaşabileceğim pek arkadaşım da yok.

Olanların da muhabbeti malum parti,maç,oyun okey bunlar da bana göre konular değil.

O yüzden evde olmak kitaplarımı okumak internette ilgi alanım dahilinde dolaşmak bana daha uygn geliyor o yüzden de biraz a sosyal yaşamı tercih ediyorum.
Havalar serinleyince çıkar dolaşırım ama boş boş dolaş nereye kadar o da sıkıyor beni.

Şöyle dağlara çıkacak denize açılıp balık tutacak kamp hayatından hoşlanan iki üç arkadaşım olsa daha rahat edicem.
Çok şükkür çadırım botum deniz motorum ağlarım arabam herşeye sahibim.Ama yalnız olmuyor.
İllaki kafa dengi birisi lazım bi kafaya bi duman misali ama dumansız tarafından olmalı.

Hiç sigara ile tanışmadım.
Geçenlerde sigarayı bırakmaya çalışanların yanına uğradım."Öff burası ne kadar havasız Allah yardımcınız olsun" dedim.Kimseden tık yok.

Bozuldular heralde bana.

Valla ben olsam bende bozulurdum.
Sigara gibi bir meretle olup içmeyenlere bozulmayan yok gibi.

Neyse Allah kurtarsın onları bu meretten.
Başka keder de vermesin.Yeteri kadar kederleri var zaten.

İşte böyle.
Umarım seninle ilgilendiğim için gönlün olmuştur sevgili günlüğüm.