 Cevap: elisya nın seyir defteri
merhaba günlükcük
son günlerde bi türlü gitmek bilmeyen dalgalanmalarım var. Bu dalgalanmalar daha ne kadar sürecek.. boğuluyorum.. camları açıp bağırmak, sabahlara kadar ağlamak istiyorum..
içimdeki öfke birikip birikip patlamaya hazırlanıyo, karşıma çıkan ilk insana kafa göz giresin geliyo sinirden. anca geçer heralde ... gene eski 2-3 ay önceki halime döndüm sanki.
Telkinlerimi dinliyorum. günde 8 saat dinleyemiyorum ama, belkide bu yüzden telkinler pek bir işe yaramıyordur.
üzgün, yorgun, hayhattan mutsuz, bu yaşımda içim geçmiş gibi, hiç bir şeye isteğim yok olan haldeyim. en ufak bir olumsuzluk alt üst etmeye yetiyo ..
hele bu sabah patronla yaptığım tartışma iyice tuz biber oldu. Butün gün bunu düşündüm hiç aklımdan çıkaramadım. artık çalıştığım iş yerimi sevmiyorum. sevmediğim bir yerde de çalışmak istemiyorum.
Benim istediğim iş bu değil dedim hep kendi kendime.. sonra aklıma
yeni bir iş bulmadan da çıkamayacak olmam gelince iyice kötü oldum. :(((
istifayı basıp arkama bakmadan kaçmak istedim hep.
neden hayatım bu kadar kötü.. ben böle hiç hayattan mutlu olamadan yaşlanıp ölücem galiba.. bu kötü kaderim neden değişmiyor..
Şu herkesin üye olduğu ( feysbuk) sitesinde arkadaşlarımın çektirdikleri fotografları görünce özenmemek elde değil.
herkes mutlu , herkes çok iyi yerlerde para sıkıntıları yok, her sene tatillere gidiyolar. En azından sevdikleri ve iyi para kazandıkları bir işleri var. Bundan eminim çünkü hala konuşuyorum o arkadaşlarla, iş yerlerinden ve hayattan bir sıkıntıları yok. Bu sene nereye tatile gitmeyi seçmek yada hangi insan hangiyle çıkmış merak etmekten başka.
ben bu arkadaşlarla aynı okulda aynı sınıfta okudum.
Neden ben bu yaşıma gelmeme rağmen adam gibi hayata tutunamazken, elimde avucumda hiç bir şeyim ve de bir birikimin hala yokken, hep çabalamak zorunda kalırken, onlar hayatlarından memnunlar. Bu nasıl bir adalettir. Ben onlardan farklı değilim ki.
anlayamıyorum. nedir onlarda olupta bende olmayan. Kader mi Kısmet mi Şans mı bilmiyorum.
Ama ben böle bi hayat istemiyorum. Her gün patronla kavga ettiğim bir işte çalışmak istemiyorum. İnsanların beni üzmesini istemiyorum. Bu yaşında deli gibi çalışıpta hala elimde avucumda hiç bir şeyimin olmamasını istemiyorum.
istemiyorum... istemiyorum... |