[Alexandra]

Yeniden merhaba hepinize,

Bir süredir işten güçten başımı alamadığım için, siteye girip ne var ne yok bir bakıp çıkabiliyordum ancak. Az önce içimden fena halde yazmak geldi, hemen açtım ben de siteyi.

Ne kadar yoğun günler geçirsem de, ne kadar sinir bozucu an yaşasam da bunları eskisi gibi uzatmadığımı, içimden "Boşveeer, Çakıl, bunlar da geçecek nasılsa, bugün de bitecek ve ertesi gün yepyeni bir gün doğacak", diyebildiğimi far ettim. Hatta arkadaşlarımla dalga geçer olduk, eskiden olsa bütün gün boyunca, hatta duruma göre günlerce öfke saçar, kendime gelemez ve söylendikçe söylenirdim. Şimdi en ama en büyük öfkem taş çatlasa 5dk. sürüyor ve geçiyor. Ufak tefek şeyleri gözüm görmez olmuş. Farkında bile değilmişim. Herkes büyük bir şaşkınlıkla beni izliyor. Hatta inanmazsınız kullandığım ilacı soran oldu. İçten bir kahkaha patlattım. Keyfimi bir görecektiniz... İlaç olmadığına inanmıyorlar. İşlerim yolunda gittikçe keyfim katlanarak artıyor. Sonunda bir yerlere vardığımı ve ilerliyor olduğumu düşündükçe içimi bir sevinç kaplıyor.

İçimde karmaşalar çıkmıyor değil zaman zaman. E, olacak o kadar ama galiba isyan bastırmasını da öğrendim. Burada sizlerle paylaştığım her sözcük, okuduğum her kelime, dinlediğim her nota işe yarıyor. Cem Yılmaz'ın süper bir repliği vardır, "Önce kendimizi inandırmamız lazım", der. Walla ne diyeyim, durumuma cuk diye oturuyor.

Ben aydınlandığımı hissettikçe tepkiler de komikleşmeye başladı. Bir toplantıda, yıllardır birlikte iş yaptığım bir bayan, kulağıma eğilip, "Kız sen hamile misin yoksa", diye sordu...Daha neler... Koyverdim kahkahayı. Tutulacak gibi değil, boş bulundum. Ne bileyim ciddi bir şey soracak sandım. Neyse toparladık ortamı, gözlüklü ciddi abiler toplantısı değildi zaten.

Beynimdeki Pipirik Hanım hala arada çıkıp bana "cık cıklıyor", ama e o da zamanla diyorum. Ondan henüz kopamayacağım. Azıcık pipirik iyidir. Fakaaaaat, minik Koket Hanım'ın elinden ojeler, parfümler düşmez oldu. Ay bende bir takma takıştırma hali, panik halde mücevher kutularının içindeyim. Topuklu ayakkabıların vitrinlerde bana göz kırptığına yemin edebilirim. Öte yandan maaşım da, öksürüp kendini hatırlatıyor şimdilik. Yine de bolluk ve bereket yamacımda. Ben böyle şey görmedim. Sihirli değnek dokunmuş gibi. İstediğim şeyler bir ucuzlukla karşıma çıkıyor inanamıyorum. İhtiyaçlarım ben daha farketmeden fiyatları düşmüş bir halde karşıma çıkıyor. E bu da bolluğu ve bereketi getiriyor haliyle.

Bir de çok şükür, evren beni destekliyor. İçimden geçenlere yolları bir bir açıyorlar. Benim düşünemediğim detaylarla karşıma çıkıyor. İşte şunun hızlanması için ben bu yolu açayım dedim sana... Bundan uzak durman için şu işi çıkarayım başına... Kendi hayatımın gidişatını elimde patlamış mısır zevkle seyrediyorum.

Kulakları çınlasın Bengüsu'nun. Canım benim. Evrene yollayın dileğinizi, unutun gitsin, der ya hep... Walla unuttuğum şeyler karşıma dikiliyor. Geçenlerde bir grup arkadaşım yurt dışından gelecekti. Biri ben gelemem mümkün değil, babamı bırakacak kimse yok, tüh görüşemeyeceğiz dedi. Nassıl üzüldüm. Ah dedim, keşke bir süpriz yapsa da geliyorum dese... Nasıl göresim gelmişti. Ertesi gün bir mail parladı, baktım o... e hadi elinizi çabuk tutun, ben hallettim burayı, geliyorum demez mi? Nefesim kesildi mutluluktan. Aman yarabbi dedim. Bu ne mutluluk, bu ne güzel hediye böyle.

Paylaşımların o kadar arttı, o kadar güzel insanlar girdi ki hayatıma... Hepiniz birbirinizden aydınlık, birbirinizden içtensiniz. İyi ki gelip girdiniz hayatıma. Ayrı ayrı öpüyorm şimdi sizi.

Sabah sımsıcak bir günaydınla karşılayabilmek için de burada bitiyorum.

Güzel bir ömür geçirmenizi diliyorum,
Aklınızdan gönlünüzden geçen dilekleriniz önünüze serilsin inşallah.
İyi ki varım,
İyi ki varsınız...