Aynı duruma kendimi koydum da.... Eskiden olsa herhalde hiçbir şey demez, ya da gayet güvensiz ve zor anlaşılan bir sesle karşılık verir tüm akşam ve akabindeki gün boyunca da etkisinden kurtulmazdım. Böylece daha bir derine inerdim.
Aynı şey bugün başıma gelse... Bir kere zaten öyle kalabalık bir minibüse çok zaruri değilse binmem, bindiysem de mümkün olduğunca kendimi uzak tutarım insanlardan. Ha bela illa da gelecek mi? Tamam aynen yaptığınız gibi soğukkanlı olurdum ve bağırmasının bir anlamı olmayacağını "bir dakika ablacığım/hanfendi" şeklinde bir başlangıçla kadına izah etmeye çalışırdım.
Müthiş bir fark.
Adınıza çok sevindim. Değişimlerin kalıcı olmasını diliyorum.
Sevgiyle kalın.
