 Cevap: planner'in Günlüğü
Düşüncelerim yine karışık. Bir ipteyim, sürekli yalpalıyorum ve karşıya geçmeye çalışıyorum. Dengemi korumaya çalıştıkça daha çok yoruluyorum. Önüme bakmıyorum sadece aşağıyı görüyorum. Aşağıda ne olduğu önemli değil, uçurum veya güzel bir yer. Belki yüksekte bile değilim. Ayağımı uzatmam yeterli yere basmaya.
Bu yolda ilerledikçe her şey düzelmeyecek biliyorum. Düzelmesini istediğim ölçüde aşacağım tüm bunları. Midemde yine o tanıdık yanma. Boğazımdan mideme doğru uzanan o bölümde bir ağrı... Hiçbir bağımlılığım yok. Bir ara bir oyuna sarmıştım. Aylarca esiri oldum. Onu bıraktıktan sonra hiçbir şeye o denli bağlanmadım. İşte bir amacım yok, işte terfi etme olasılığım da yok.
Önümde beni korkutan bir sorun var. Aslında bu aralar beni her şey korkutuyor. Bir dönem ölmekten çok korkardım. Bir dönem sokakta saldırıya uğramaktan korkardım. İşten atılacağım diye de çok korktuğum oldu. Şimdiki korkum somut değil. Eski benle alakam yok. Yenilik korkutuyor olmalı. Alıştığım hayattan çok farklı konuşuyorum, yaşamım böyle değildi benim. Çok çabuk kızabildiğim olaylarda artık gülümsüyorum. Bu tepkim karşı tarafı daha da sinir ediyor.
İnsanların hakkımdaki yorumları o kadar da etkilemiyor beni mesela. Sen şöylesin dendiğinde "niye" diye sorardım ısrarla. Artık "nasıl görmek istiyorsan öyle gör" diyorum. Onların gördüğü, benim onlara gösterdiğim yanım mı yoksa onların kafalarında beni soktukları şekil mi önemli değil.:)
İnsanlara hep övgü yağdırmak gerekiyor. En yakınım bana "bana hatalarımı" söyle derse, buna artık inanmıyorum. Biliyorum ki insanlara onların kusurlarını söylersen senden uzaklaşıyorlar. En dürüstü, en çok seni sevdiğini söyleyen bile böyle. En azından çevremde bu kişiler var. İkiyüzlü olmaktansa susmayı tercih ediyorum çoğu zaman. "Bana sorma" diyorum, uzun uzun bakışıyoruz. Gözlerde bir korku, endişe gördüm mü "tamam ya, iyisin, güzelsin, hoşsun. Oldu mu?" diyorum. O kadar klişe laflar ki bunlar, sadece lafta kalıyor o yüzden. Hiçbir inandırıcılığı yok.:))
Daldan dala atlıyorum. Silmeyeğim bunları.:) Sonradan okuması keyif veriyor bana.:)
Sevgiler... |