[denizyıldızı]

Yaptım bu çalışmayı ama çok kötü oldummm.. :( ;)
BABAMIN OTORİTESİ ADETA GÖZLERİMİN ÖNÜNE GELDİ; O ZAMAN BEN sadece küçük bir kız çocuğuydum tek derdim onaylanmaktı, sevilmekti; ama babam neden bna karşı okadar otoriterdi?...
Yazıda aileninizn neden öyle davrandığını anlama çalıışn denmiş ama anlayamıyorum gerçektennn...
Annemi anlayabiliyorum yetiştirilme tarzı, kişiliğinden gelen pasiflik vs. Ama babam gerçekten bukadar otoriter olmak zorunda mıydı?..
Çockuluğum renksiz ve sevgisiz geçti; adeta hırçın rüzgarların estiği bir bozkır gibi.. Şimdi geldi gözlerimin önünde bu çalışmayı yapınca. Meğer ben hatırlamak istemediğim şeyleri hatırlamıyormuşum...

Peki şimdi ne olacak?.. bU SEVGİZİLikle, yalnızlıkla ben nasıl bu yaşa geldim dedim kendi kendime.. Ama geldim işte böyle yalnız büyüdüm gerçek bu.. Ama işin en acı yanı ne biliyormusun, bu etkilerin hala devam etmesi.. Yani o otoriter adam benim için hala var... Ve o sessiz hüzünlü kız da hep içimde hatta ben şu an çocuk ruh halimdeydim diyebilirim.. ;)
kAFAMDA yetişkin problemlerim sorumlluklarım var ama şimdi özellikle bu çocukluğumda ki şeyleri hatırlayınca anladım ki evet o kız benim içimde hala ve benden sevgi bekliyor; yıllar geçmiş ama gitmemiş...
Oysa ben içimdeki o çocuktan daha beterim; dha yalnızım, dha sevgisizm.. Ona o beklediği sevgiyi, ilgili, arkadaşlığı nasıl vereceğim?..
Vermezsem de artık hiç olmayacak.. Bunları böyle yazmakta acı ama mecbur kaldım...