[mu@z]

zannımca bende Onay ve suçlamayı aşamayanlardanım.anneme sinirlendiğimde kötü davranıyorum.onu beğenmediğimi düşünüyor.sanki ben anne o çocuk gibi...babamla diolog kuramıyorum ki iletişim kurmaya kalksak muhakkak şiddetli kavga çıkar.bunu nasıl aşmam gerekiyor.babamı değiştiremeyeceğimi anladım ve biliyorum.konuşmamayı tercih ediyorum.oda zaten bundan hiç şikayetçi değil.çocuklarına şımarırlar düşüncesi ile hiç şefkat gösteremeyen birinden ne beklenebilir.benim sorunum anneme davranışlarım.onu çok kırıyor,incitiyorum...her duamda yalvarıyorum inciten evlat olmamak için.biliyorum ki annemin dünyadan göçme vakti geldiğinde ve sonrasında bu kezde pişmanlıklar içinde yaşayan bir insan olacağım...bir yardım..bende değişmesi gereken çok şey olduğunu biliyorum,farkındayım belki buda bir aşamadır.selametle...