[nevresim]

evet hala burukluğum var ama katettiğim yollarda var bunlar için mutluyum.4 gün önce bi düğüne gittik,düğüne gitmek kim ben kim:)artık insan içine karışabiliyorum bi nebze.düğün de belki daha rahatım,kimse gelip birebir benimle ilgili konuşmuyo veya herkesin bana baktığı anda bi konuşma yapma durumunda kalmıyorum ondan galiba,olsun yine de en azından artık düğüne gidebildim,yerimden kalkmadım ama çıkarken aile büyükleriyle ayaküstü konuşmalar yapabildim,ve dik durdum başım egik değil dik.belki konuşmanın kısa sürecegini bildiğimdendir ama yine de güzeldi.aklıma getiriyorum sürekli o anları,o insanlarla iletişimimi sürekli aklımda hala aklımda dolanıyo bu düşünceler,sonra birden yine küçüldüğüm anlar geliyo aklıma,aklım sorun çıkarıyo bana:)bi de şunu farkediyorum artık kendimde,bazı konularda şöyle diyorum kendi kendime,ben tam kendimden emin olacağım zaman(normal olduğum da diyorum buna:)) şunu söyle yaparım bunu böyle yaparım diye kurguladığımı farkediyorum,evet demekki içten içe o günün geleceğine inanıyorum artık.bu da güzel bişey dimi.neyse bugünlük bu kadar yeter görüşmek üzere.