[berk22]

telkinleri 1 1 bucuk ay kadar gunde 2 saat kadar dinledim.

telkinleri ik dinlemeye basladigim haftalarda inanilmaz kendimi iyi hissetmeye basladim.daha sonra inise gecti bu guzel hisler inise gectikce telkinlere olan guvenim azaldi guvenim azaldikca daha da inise gecti dahada inise gectikce telkinleri dinlemeyi biraktim.

su gercekki telkinleri ilk dinlemeye basladigim zamanki cokuntuye hic bir sartta geri donemedim.bu acidan bakildiginda bu bir gelisme.eskiden bir hata yaptigimda panikler ve kendimden nefret ederdim su an ayni hisleri yasamaya basladigim andan itibaren bir guc hoooop dur bakalim nereye gidiyorsun diye sanki beni engelliyor.en azindan icimde kendimi cok kotu hissetmemi engelliyecek bir seyler var.


ama hala sucluluk duygularindan kurtulamadim mesela otobuste ise giderken yaptigim eski bir hata aklima geliyor hemen kendimi kotu hissetmeye basliyorum ama icimden gelen bir guc baska seylere yonelmemi ve kendimi eskiden hissettigim gibi cok kotu hissetmememi sagliyor.suda enteresan telkinleri dinlemekta istemiyorum.sanki icimden bir guc dinlememi engellemek istiyor.degisimin zorlugundan mi kaynakli bilmiyorum.

kendimi sanki dinleme bu telkinler ise yaramiyor diye engelliyor gibiyim.icimden bir ses ise telkinleri dinlemeye basladigim zamandaki hissettigim harika duygulari yeniden asla hissedemiyecegimi soyluyor.
ilk dinledigim 3 4 haftaki hissettigim seyleri gozumun onune getiriyorum bu kisi bendim bu guc benim icimdeydi diye dusunuyorum ama asla o anda hissettigim guclu kendine guvenli kisiyi geri getiremiyorum.

hep daha once yapabildiysem su anda yine yapabilirim hatta su an eski benden daha guclu bir ben var isin daha kolay diye dusunmeme ragmen kendimi bir turlu harekete geciremiyorum.

kendime saygim cok artmisti cevremdeki insanlarin bana bakisi degismisti.o donemde sunu gordumki kendine ne kadar cok saygi gosterirsen insanlarda sana o kadar saygi gosteriyor.kendine ne kadar guvenirsen insanlarda sana o kadar guveniyor.haklarini ne kadar baska insanlarin ne dusundugune bakmadan arayabilirsen insanlar sana dahada saygi gosteriyor.

kendime guvenim cok yukarilardayken insanlara karsi patir patir dusunduklerimi soylemeye basladim daha once bana saygi gostermeyen kisileri muma cevirdim fakat sucluluk duygularim asiri artmaya basladi ona nasil oyle soyledim acaba kalbi kirildimi ,nasil boyle konusutum gibi dusunmeye basladim pismanlik duymaya basladim halbuki istediklerimi elde ettigim bir yere yukselmistim.sucluluk duygularim artti yendien.


oysaki ne guzel yillaridr yapamadigim insanlarin gozlerinin icine bakarak konusmayi rahatlikla yapabiliyordum.konusurken insanlarin gozlerinin icine k9 kopegi gibi direk bakabiliyor ve konusurken karsidaki kisinin neler hissettigini yalan soyleyip soylemedigini durustlugunu tartabiliyordum.kesinlikle utanmiyordum hatta karsimdaki konusurken benden gozlerini kaciriyordu.

konusurken kelimeler agzimdan roket gibi akiyordu cok hizli dusunuyordum.ayrintilara acayip dikkat etmeye baslamistim.isyerinde sokakta kimsenin gormedigi ayrintilari gormeye baslamistim.kendimi cok zeki hissediyordum.insanlarin duygularini cok iyi analiz edebiliyordum.yolda biriyle konusmak zorunda kaldigim zaman bagira bagira gulerek konusmaya baslamistim oysaki onceden biri birsey sorunda bogazim dugumlenir sesim kisilirdi.

su an dusunuyorum bunlari yapan bendim baskasi degildi ama ne olduda bu gucu kaybettim bunu anlayamiyorum.bu kadar olumlu gelismeyi nasil olduda kaybettim?

nasil geri kazanacagim hep dusunuyorum o guclu oldugum anda ne hissediyordum nasil hissediyordum ama bunu su an hissedemiyorum ne kadar hissetmeye calissamda o andaki duygulari yasayamiyorum yeniden.

neler yapmaliyim arkadaslar?
lutfen yardimci olun..