[yaseminist]

Ben bir türlü kardeşimi affedemiyorum, kendine eş olarak seçtiği kişiyi kardeşime hiç yakıştıramadım, tamam biliyorum onun kendi hayatı, kendi seçimlerini yapabilecek yaşta ama bir türlü kabullenemiyorum hatta bu aralar sürekli rüyama giriyor, rüyamda ona anlatıyorum, "daha sözlüsünüz, eş seçimi çok önemli, iyice düşünüp karar ver" diyorum ama o hiç sesini çıkartmadan beni dinliyor... Bu mesele kafamı çok kurcalıyor, daha doğrusu artık bu konunun kafamda yer etmesini istemiyorum....Lütfen bu konuda bir fikri olan varsa paylaşırsa çok sevinirim...