[Alexandra]

Çok yağmurlu hava. Sanki içimdeki her şeyi akıtıyor. İlk defa üşüyorum bugün.

İçimden deliler gibi, avaz avaz ağlamak geliyor. Bir ağlayabilirsem içimi karartan sıkıntıların hepsinden sıyrılıp kurtulacağım.

Yeter artık, boğazıma düğümlenen bütün sözcüklerin ağırlığından, bu anlamsız vicdandan ve yamalı ilişkiden kurtulmak istiyorum. Kendime bu kadar eziyet ettiğim yeter!

Kırılacaksa yeniden kırılan bir kere de ben olmayayım. Bencil olmayı ne zaman öğreneceğim ben, ne zaman? Bu benim tercihim, kimseyi suçlayamam. Kendime gelmem lazım, sürüncemede yaşam bana göre değil. Benim ruhum uçup gittikten sonra, çuval gibi bu bedenin ona ne faydası olacak?

Hadi kızım kalk. Bu hayatta yaşanacak daha çooooook şey var. Aç gözünü... Duy saatin tiktaklarını... Balkabağına dönmeden gitmem lazım benim artık.