[salvameaa]

Telkinlerimi hep aynı bahaneyle sonlandırıyorum."Ben doğuştan hatalıyım".

Hani pazartesi günü başlayacağı rejimi "su içsem yarıyor zaten" diye sonlandıran

istikrarsız şişmanlar olur ya aynen o durumdayım.Tek farkım ben "mutsuzluk

şişmanıyım". 90 kilo olup sempatik olmayı tercih ederdim o ayrı konu,50 kilo olup

meymenetsiz olmaktan daha iyidir sanırım.Bu apayrı bir tartışma konusu başka bir

gün değinirim diye düşünüyorum.

Telkinlerimi dinlemeyi hep bırakıp hep yeniden başlıyorum.Bir yol katedebilmiş

değilim.Su sesinden çıkıp keman sesine geçiyorum,sosyal fobiden çık,kendine

güvene uğra,oradan sosyallik artırıcıya geç.Çok yorucu.Ben bu kadar telkin

dinlerken ve hala sosyalliğim artmamışken markete güvenli bir sesle "kolay

gelsin" diye giren teyzem hangi telkini dinliyor acaba diye sorasım geliyor.Hayır

dinlemiyorsa ve bu güven kilolardan kaynaklanıyorsa mide fesatı geçirecek

olsam bile durmadan yiyebilirim.Var bunun bir formülü ben bilmiyorum.Yapılan

makyajlarla olmuyor bu iş,fondötenimin kaç numara olduğuna bakmıyor kendine

güven denilen o muhteşem duygu,kırmızı rujunu olmadık bir anda dağıtıyor

dudağından aval aval bakındığınla kalıyorsun.Sigarayı bırakmışken yeniden

sigaraya başlamam bundan.Tekelsiz telkin olmuyor.

Fazla yüklendim (saçmaladım yani) gelirim yine arayı uzatmam bu defa.

Selametle .