Kafanızı Kaldırın
Newcaster’dan Paul Harvey, Florida’ya tatile giden bir kadınla ilgili bir hikaye anlatmıştı bana. Kadın, yerleştiği otelin çatısında rahatça güneşlenebilmek için, pek kullanılmayan bir nokta bulur ve bütünüyle bronzlaşabilmek için üstündeki her şeyi çıkarır. Yarım saat sonra, otel müdürü aceleyle çatıya çıkar ve kadından üstünü giymesini rica eder. Kadın otel müdürüne itiraz eder, çünkü etrafta nasıl olsa kimse yoktur. Uzun süren münakaşadan sonra, otel müdürü pes eder. Ama sorun şudur ki; kadın otelin güneş aldığı camekanın üstüne yatmıştır!
Zannediyorum sorunun ortaya çıkmasına sebep olan, oteldekilerden birinin kafasını yukarıya kaldırmasıydı. Ama aslında normal şartlarda yukarıya bakmak, iyi bir şeydir. En azından alışkanlık olmalıdır. Ve yukarıya bakanlar için her yeni gün başka bir umut ve mutlulukla doludur.
Bilirsiniz, bazı insanlar tüm hayatlarını yere bakarak geçirirler. Bu o insanın ruh halini de etkiler. Başları hep aşağıda olan insanlar negatif ve sıkıcı bir ruh haliyle geçirirler yaşamlarını.
Bazı insanların bakışlarıysa, sürekli endişelidir. Bu insanlar korku içinde yaşarlar ve çevrelerinde sürekli, mutluluklarını tehdit edecek, gerçek ya da hayali bir problem ararlar.
Başka bir kısım insanlar ise, hep dışarıya bakarlar. Sürekli, ya daha iyi bir partner, ya daha iyi bir iş ya da daha iyi bir fiyat ararlar. Gözleri hep dışarıdadır ve bir şeyden memnun olmaları nadirdir.
Çok az sayıda bir grup insanı ise, hep yukarıya bakarken görürüz. İşte, bu güçlü bireyler sorunların ötesindeki çözümü, hayal kırıklığının ötesindeki umudu görebilmeyi öğrenmişlerdi.