25emel

Gönderen açık: Haziran 05, 2007, 12:14:43 ÖSGönderen: lerzan
Alıntı Ekle
ruhumun gunlugu

her hangi bir kesin farkindalik olmadan ruhumun hissetmeyi siddetle sevdigi bir sey var: saflik. dilimizdeki anlamlarindan nayif olmayan ve ''purity''nin katisiksizligin es anlamlisi olan saflik. ruhun yapisina cok yakisan bu form icin kendini koruyarak buyutmesi baska turlu bir mutluluk.

dun gecemin ruyasindan yeni yeni uyaniyorum. tek kisilik kadar ufak bir yerin icinde cok yuksekten ucarak iki kisi bir yere gidiyorduk. iki kisi diyor ama kim bilmiyordum. asagida cok cok asagida deniz vardi, tutturmustum atlamak icin sebepler sayarak mirildaniyordum ne guzel ne berrak ne mavi ne cekici (dusunceler ve sahne o kadar net ki aklimda simdi) ama sadece ''kuvvet'' olan gormedigim kollarin beni tuttugunu, dediklerimi duydukca surekli gidecegimiz yeri hatirlattigini ve icim gittigi halde atlayamadigimi hatirlamiyor adeta gozlerimin onunde haala goruyorum simdi. adeta bir film sahnesi. cok net ve cok guzel. asagiya o kadar konsantre olmusum ki arada bir donup arkama beni tutanin kim oldugunu gormek istiyorum ama basimi asagiya bakmaktan ceviremiyorum. denizin berrakliginin icine gel deyisi adeta sesliydi. ve o sesin kuvvetindeydi beni tutan gorunmez kollar, ve kivrandigim halde gormek icin onlari kafami cevirip bakmadigim. butun gece sadece bu sahneyi gordugumu saniyorum. yani sabaha kadar ruya gordum ve bu sahneydi yani uctum da uctum.

yeniden okudumda ya baksana lerzanım hani insanların bedebleri uykuda bırakıp ruhları devri aleme akarmışya birden o geldi aklıma ben inanırım vallaha... 44 kimbilir sabaha kadar nereleri gezdin basın yorgunluktan agrıyo 44