[Parlayan]

Büyük bir otelde bir konferansa davet edilmiştim ancak konferans bitip de eve dönünce çantamı otelde unutmuş olduğumu fark ettim;içinde de çok değerli belgeler vardı.Gerisin geri otele dönüp her tarafı aradım ama çantadan eser yoktu.Ben de otel yönetimine durumu anlatıp çantamı bulmalarını istedim ve eve geri döndüm.Ertesi gün oteli aradım.Onlarda bana çantamı buldukların söylediler.Ama otele gittiğimde buldukları çantanın benimki olmadığını gördüm.Aramaya devam etmelerini istedim.ama aradan iki gün geçtikten sonra çantanın bulunabileceğini hiç sanmıyorlardı.O noktada kendime bir güzel sövüp sayar sonra da pes edip vazgeçebilirdim ama o kadar kızmıştım ki çantanın kaybolduğu gerçeğini kabullenmeyi reddettim.Sonraki iki gün boyunca sürekli,çantanın bende olduğuna dair çok canlı bir görüntü hayal ettim ve geri gelmeyeceğine dair bütün şüpheleri kafamdan silip attım.Sonra da oteli tekrar aradım.Bana çantayı bulduklarını söylediler.Hem benim hem de otel çalışanlarının defalarca kontrol ettiğimiz bir yerde,gözümüzün önünde duruyormuş.Benim çanta göten zembillemi inmişti? Herhalde öyle olmamıştır.Peki sadece bir tesadüf müydü? Eh, ne ben ne de birlikte çalıştığım pek çok öğrencim, bu etkinin onca başarısını gördükten sonra, hiçbirimiz artık bunun tesadüf olduğuna inanmıyoruz.