[gülpor]

Perfinya slm,çok güzel ve ruhuma dokunan bir yazı paylaşmışsın ,teşekkür ederim...düşündümde ;bir kaç sene öncesine kadar,özleyerek ,coşkuyla ve merak ederek aradığım ,ve onların hayatında da bir yerim ve anlamım olduğunu düşünerek ve bu insanların da benim hayatımı merak ettiklerini zannederek özlerdim ... sorunlarıyla ilgilenirdim...Özlediğim ve hayatlarını merak ettiğim insanların ruhlarında aslında hiç olmadığımı ve özlenilmediğimi anlamak biraz zamanı mı aldı ,ama öğrendim...boşluk oluyo ister istemez ...ama dolduruyorum:)
Bir durum var ki o daha traji komik...bu insanlar yapay olarak ilgileniyormuş gibi yapıyorlar ...şu durumu hiç anlayamadım,insanlar neden özlemedikleri bir insana özlüyomuş gibi, yada aramadığında sanki aranılmayı çok beklermiş gibi davranıyorlar ...en çokta bu içimi acıtıyo...

ama ben özlemeyi özledim,
sevgiyi paylaşmayı özledim,
birlikte ağlayabilmeyi özledim,
mesafeler önemli değildi
tek bir lafıyla ilk otobüse atlayıp sevdiklerime koşmayı özledim...

daha birçok şey işte...

Perfinya Nickli Üyeden Alıntı

En Son Kimi Ne Zaman Özlediniz?




-Nerelerdesin, özlemiştim seni!

-Aynen ben de öyle, seni merak ediyordum, bir süredir ortalıkta yoksun.

-Görüşelim.

-Muhakkak görüşelim, arayı bu kadar uzatmayalım! Öptüm.

-Mutlaka ara beni, yoksa küserim!

*