[zümrütü anka zen]

Hikâyenize bir mektup yazın ve tüm öğrettikleri için ona teşekkür edip, onun sınırlarının dışında yaşamaya karar verdiğinizi bildirin. Onun dışına adım attığınızda gerçek beniniz çırılçıplak karşınıza dikilir. Ancak o andan sonra tüm ihtişamımızla ayağa kalkar ve ilan ederiz. "İşte ben buyum, evrenin bana sunacağı her şeye layığım."

Bu sözleri gerçekten söylediğinizde artık hikâyenize ihtiyacınız yoktur. Onu gölge bir sandığa kaldırıp kutsayabilirsiniz.
Sadece basit bir hikâye olduğunu hissederek ve hissettirerek bazen gün yüzüne çıkartıp paylaşabilirsiniz.
Artık mahkûmu olmadığınızı bilerek şükranla anabilirsiniz. Çünkü o olmasaydı siz, en değerli sırrınızı tüm dünyaya haykıramayacaktınız. O sır, sizin hem yıldızların ışığından, hem dünyanın tozundan yaratılmış olduğunuzdur.

Ve Işığınız; her şey OL'abilme gücünüzü, sihirli bir dokunuşla dünya tozunuzun içine saklamıştır.

Nesrin Dabağlar

cnm ya ne kadar güzel anlatmışsın...
kocaman
tşk
sevgiler