 Cevap: Mesut'un Günlüğü
Teşekkürler arkadaşım.Saol düşüncelerin için.Utangaç olmak hayata karşı insanı gerçekten zorluyor.Ne yapman gerektiğini bilirsin,nasıl davranacağını bilirsin ama içinde bilmediğin bişey seni engeller.Sanki öyle davransan yanlış gibi hissedersin.Ama bir taraftan da aslında yapmasan pişman olacağını bilirsin.Zihnin bize oynadığı bir oyun olarak düşünüyorum.Yıllar böyle gelir geçer.Ben oldum olası sakin bir kişiliğim var.Bu benim karakterim olmuş.Geçmiş yıllarda kendimi küçük görüyordum.Sırf böyleyim diye kendimi hiçbişeye layık görmüyordum.Yaşıyordum ama sadece nefes alıyordum.İnsan sonuçta düşündüğü hayatı yaşıyor.Bende genelde mutsuz oluyordum.Kendime değer vermediğimi gördüm.O zaman öncelikle kendimi sevmekle başlamılıydım.İster utangaç oluyim ister olmuyim ilk önce kendimi sevmeliydim.Kendimi olduğu gibi kabul etmeliydim.Sürekli ben böyleyim diyip kendimi sorunlar içine sokacağıma, çözüme odaklanmak daha iyi gibi geldi.Sürekli çabaladım nerdeyse.İçimdeki duvarları yıkmaya çalıştım.Neler beni mutlu ediyorsa onlara daha fazla vakit ayırdım.Biz insanları en çok mutsuz eden şey sahip olmadıklarımız için üzülmek.Kendimi sahip olduğum şeyler içinde mutlu etmeye çalıştım.Bu süreçte daha iyi oldum diyebilirim.Hayatın kısa bir öykü olduğunu biliyorum.Ne kadar bizi bir yarışın içine sokup başarılı olmazsan mutsuz ol filan diyen bir toplumda büyüdükse de bence asıl başarı herşeye rağmen ayağa kalkıp tekrar yoluna devam etmek.Sağlıklı mutlu olmayı başarmak.Hayat çok güzel.Sadece kendinin özel olduğunu bil Himmel.Önceden çok yaptığım gibi başkalarını da fazla önemseme.Onlar zaten hep konuşur :)) hala etkilendiğim oluyor ve hala çabam sürüyor.Kendini sevmeyi unutma :)) |