[vittoria è nostra]

acısını çektım çekmedım değil. kabullendım olayıda. dıretmedım, isyan etmedım. ama bu anı durgunluk uzun suredır yaşamadıgım birşey. önceden böyle anlarım olmuyor değildi. onlar birkaç saatlık yada en fazla birgunluk suruyordu. bu benım kendımı toparlamamada yardımcı oluyordu. ben o acıyı hıssettıkten sonrakı bır kaç saatlık bu ruh halını de atlatıp kendıme gelebılıyordum. ama bu çok uzun sürdü kendımı bulamıyorum adeta. olayla ve olayı yaşadıgım kişiyle bir sorunum huzursuzlugum kopuklugum yok gayet guzel devam edıyor hatta ve hatta acımı bıle kucaklıyorum. bu acı bana o olaydan çıkarmam gereken dersı verdı dıyerek. şu sıralar bluegirlx inde tavsıyelerı üzerine kendıme yogunlaşıyorum. çünkü sorun bende olay bıttı acısıda bıttı normale donmem gerektıgı bır zamanda bu hale geldım. buna sebep ne onu bulmam lazım belkide kendıme yenıden keşfe çıkacagım. bu ıyı olur belki. yalnızca şu aşamada bu hıssızlık kanıma dokunuyor, ben böyle olmamalıydım, olamam dıyorum. en yakın zamanda eskı halıme donmek istiyorum.