Yine burdayım sevgili günlük
günlükten ziyade dünlük oldun sen ama napıyım gün bitmeden ve günün değerlendirmesini de tam olarak yapamadan ne yazabilirimki sana dimi :) hem bence o gün eğer kayda değer şeyler olmuşsa zaten ertesi gün de aklında kalıyor onlar..yani bir bakıma ölçüt oluyor...böyle olması daha iyi süzgeçten geçiyor biryerde..
dün geceden itibaren yatmadan önce düzenli olarak aspirin almaya karar verdim...düzensiz olan kandolaşımıma bir katkısı olsun diye...gerçekten bu sabah daha farklı kalktım..sindirim sistemim falan daha rahattı..devam etmeyi düşünüyorum..
ve artık mutluluk için yaptığım eylemleri tek tek saymayı bıraktığımı biliyorsun ancak sadece saymayı bıraktım..yapmayı değil..dolayısıyla yine bu açıdan dünü başarılı bir şekilde bitirdiğimi söyleyebilirim..her alanda en az bir eylem yapmak şeklinde değerlendirirsem...
dün gün içinde sebepsiz yere kendi kendimi çok güzel bir şekilde ve tam istediğim imaja kavuşmuş olarak hayal ederken (daha doğrusu o istediğim halimin görüntüsü gözümün önüne gelirken) farkettim kendimi..
ve bu hayal benim harekete geçmemi sağladı...yeni şeyler deneyesim geldi..
mesela ben normalinde çok zorunlu olmadıkça makyaj yapmayan birisiyim ancak dışarı çıkarken hafif de olsa makyaj yapmanın hiç fena olmayacağını düşünmeye başladım..bugüne kadar makyajı ne kadar sevsem de hep başkalarında sevdim ve kendime yapmak isterken bu işi hep angarya olarak gördüm...şimdi hiç değilse dışarı çıkarken en azından rimel sürebileceğimi ve kirpik diplerime hafifçe kalem çekebileceğimi düşündüm..hatta bugün dışarı çıkıp kendime rimel far ve gözkalemi satın almayı düşünüyorum..sonra da evde deneme yapmayı...bugüne kadar aynada kendime baktığımda hep aşırı sade bir insan gördüm..o kadar sadeyim ki nasıl desem sanki bugüne kadar çok boş yaşamış gibi veya yaşamamış gibi görünüyor öyle izlenim veriyordum...içi doldurulmamış boş bir kap gibi yani...şu anda saçım bile boyalı değil düşün...artık dışarıya bu şekilde izlenim vermek istemiyorum çünkü kendimin aslında öyle olmadığımı biliyorum...şu anki imajım beni oldukça monoton ve üzerinde kendine özgü değişiklik yapamayacak kadar ve kendini ifade edemiyecek kadar yorgun ruhluymuşum gibi hayattan kopukmuşum gibi gösteriyor beni
denemek istediğim yeni şeyleri de not defterime yazmaya başladım..ama tabi bunlar sadece güzellik konusuyla ilgili değiller...
belki bu konuya fazla ağırlık veriyo olmam bugüne kadar karşıma hep insanları dış görünüşüyle değerlendiren insanların çıkmış olması olabilir..bu taaa ki ilkokul yıllarında fazla kilolarımdan ötürü benimle alay eden sınıf arkadaşlarıma kadar dayanıyor...ve lisedeyken de çirkin olduğumu ima eden hatta açıkca söyleyenlere kadar...ama şu an ben çirkin olduğumu düşünmüyorum..sadece güzelliklerimi ortaya çıkarmasını bilemeyen birisiyim..bunu da deneye yanıla sağlayayacağım..evet yaşım 30 a geliyor ama hiçbirşey için geç değil...hiç bilmediğim şeyleri baştan sıfırdan yeniden öğrenebilirim....geçen günlerde çocukken ayakkabı bağlamayı yanlış öğrendiğimi farkettim ve doğru şekilde bağlamayı pratik yaparak yeniden öğrendim..ve artık yürüyüş yaparken ve sporun ortasında bağcıklarım gevşeyip çözülmüyor...öğrenmenin yaşı yok dedikleri boşa değilmiş...bu tarz şeyleri yeni baştan öğreniyo olmaktan utanç duymuyorum..eskiden olsa duyabilirdim ama şimdi asla..