[vittoria è nostra]

işte bu benim örnek almam gereken bir başlık. sanırım karşımdakini kırmama üzmeme yada ters düşmeme pahasına kendimden çok ödün veriyorum. bu aslında onları kaybetme değil de daha ziyade insanları hoş tutma çabamdan dolayı oluyor. ben istiyorum ki herkes huzurlu mutlu olsun/ kırgınlık üzüntü dargınlık olmasın bu nedenle ilişkilerime fazla önem verirken kendimi unutuyormuşum. dolayısı ile de pasif iletişim sergiliyormuşum. ve çoğunlukla bana çok yakın buldugum kişilere yapıyorum bu davranışı. karşımdaki bu pasif iletişimimden dolayı beni oldugum gibi tanıma fırsatı yakalayamadıgı ve benim hislerimi düşüncelerimi bilemediği için kendıne göre kendi düşünce ve hislerine göre hareket ediyor ve bu durum bana göre umursamaz önemsemez tavırlar sergılıyor olarak gözüküyor. bu durumda da onlara kırgın ve zaman zaman saldırgan olmasamda kendime öfkeli olabiliyorum. niye böyle oluyor /niye ben /gene ne yaptım /niye böyle davranıyorlar /bunumu hakediyorum vs. sorularla boğuşuyormuşum. bunu yaşadığım son olayda daha iyi hissettim. demekki biraz girişken olmam gerekiyormuş. girişken olabilmem için kendimi daha iyi tanımam ve kendimi ifade etme yollarını öğrenmem gerekiyormuş. buradan birkaç tüyo alayım kendıme:) çok şükür genel olarak iyidir insanlarla iletişimim ama kendimi ifade etmediğim böyle bilinçsiz zamanlarımda kendi isteklerimi baltalayıp huzursuzluklar çıkarabiliyormuşum. inşAllah bunuda çözücem ve ilişkilerim bir aşama daha katedicek. daha iyiye gidiyor yeni şeyler öğrendikçe iletişimim, kişisel gelişimim. iyi ki varsınız hayatım değiştinin her bir üyesi :) teşekkürler bu güzel paylaşım için sevgiyle ve ışıkla kalasın.