[schizophren84]

merhaba benim canim arkadaslarim, mutlugu bulan essiz kisiler, size kendi hayatimi anlatacagim en azindan bu haldeyken bile nasil olduda bir hafta icinde degistim onu paylasacagim,

2008 yiliydi ben sakaryada okurken ögrenci degisim programiyla almanyada düsseldorfta okumaya basladim, bir sene burda kaldim ve daha sonra (aramizda kalsin) yabancilar dairesi bir hata yapti ve normalde vizemin uzamamasi gerekirken vizem uzadi ve bu tür seyler basima gele gele benim vizem uzadi, sakaryadaki okulumdan mezun oldum almanyaya geri geldim, ve master basvurusunda bulundum. buraya kadar olan seyleri hep gönülden isteyerek yasadim, yani bir seyi cok istedigim icin oldu, aslinda sebebi ben degilim, ben halen bir sey yapmadim diyorum cünkü mucizeler yasadikca Allahin bana ne kadar destek verdigini anladim.

almanya gibi bir yerde yasamak cok garip, ben sakaryadayken ders bittikten sonra baglasan durmazdim, hemen yurda giderdim. burda ise ögrenciler dersten sonra degil bir iki saat gece 11 e kadar beraberce ugrasiyorlar, proje yapiyorlar. hafta ici her yer ölü gibi, aksam sekizde her yer kapaniyor ve herkes evine gidiyor, sehrin merkezinde yasiyorum ancak burda bile durum ayni, haftasonu oluyor insanlar baska bir yapiya bürünüyor bu sefer haydiiiii eglenmeye, heryer doluyor tasiyor. artik aliskanlik oldu arkadaslarimla bulusurken haftasonlari bulusuyorum. haftaici bulusulurmuymus herkesin isi gücü var diyorum :))))

babam emekli, annem ev hanimi, bakti zamaninda babam gitmemi istemedi almanyaya cünkü bana gönderecegi para cok olur diye, bende nasil bir istekse durmadim ben ugrasirim dedim ve geldim buraya. simdi hem calisiyorum hem okuyorum. size simdi maddeler halinde yazacagim nasil bir hayat yasadigimi. bir senedir ayni hayattayim hic zevk bile almiyordum, benim yerimde bir baskasi olsa yine aynisi olurdu hatta dayanamaz geri dönerdi eminimki.

bir türk lokantasinda calisiyorum, saati 5 euro, ev kiram 265, burda insanlar kendi sigortasini kendisi ödüyor, 65 euroda saglik sigortama gidiyor. toplam 330 euro daha yemeden icmeden kiraya ve sigortaya gidiyor. ve benim bu parayi kazanabilmem icin aylik 66 saat calismam lazim. Allahtan yola para vermiyorum. almanyanin böyle bir güzelligi var.

is yerinde oturmuyorum bir dakika dahi, ve hep kosturmaca. eve gece birde geliyorum. sonra sabah kalmaya calisiyorum ama yorgunluktan kalkamiyorum. akdeniz atesi diye genetik bir hastaligim var, yorgunluk kesinlikle yaramiyor, hemen yataga düsüp 1-2 gün yatakta hic bir sey yiyemeden icemeden yatiyorum sadece. sonra düzelip ayaga kalkiyorum.

almancam yeterli degil ama yinede ugrasimla kabul ettirdim. yoksa 100 saat daha almanca görmem lazimdi ama bunun icinde yeterli param yok. buraya ingilizce master yapmaya geldim ama almanca derslerimde var ve bunlara calismak benim cok zamanimi aliyor, bazi konulari hic görmedim bile, nasil olacak diye düsünüp duruyorum.

birgün vahsi hayati koruma derneginden bir üye sokakta yürürken bagis yapmak istermiydiniz dedi., ben ögrenciyim bende para yokki dedi. hadi canim, haftasonu eglenmek icin ne kadar para harciyorsunuz dedi (saniyorki ben haftasonlari eglenmeye gidiyorum. eglenmeye para harciyorum hehehe). ben dedim degil eglenceye para harcamak, ne sinema, ne tiyatroya, nede baska bir yere gidiyorum, bir harcamam var sadece sigara dedim inanmadi bana, para vermemek icin yapiyorum sandi. gercektende hic bir sey yapmiyorum cünkü okuldan sonra ise gidiyorum. haftada hergün ise gidiyorum, ve ise gidecegim icin sabah okula ögleden sonrada ise gidecegim icin hic bir yere gitmiyorum gidemiyorum. bu durum benim arkadaslarimdan uzaklasmama sebep oldu ama ekmek parasi yapacak bir sey yok. burda yalnizim, kimsem yok, ama tabiki tanidigim türk arkadaslarim tanidiklarim var. insan cok yalnizlik cekiyor, hemde inanilmaz, türk olsa dahi tanidiginiz akrabaniz kardesiniz olmayan birisine ne kadar yakin olupta dertlesebilirsiniz kafanizi omuzunuza koyabilirsinizki. birisi size bir iyilik yapsa iciniz gidiyor, cok mutlu oluyorsunuz. vatan hasreti, aile hasreti hepsi bir yandan oluyor. ama dik durmayi ögrendim, kimseye muhtac kalmamayi ögrendim. kimseden ilgi sefkat beklemeyi ögrendim. aci ceke ceke, aglaya aglaya, Allahim bana yardim et diye diye hepsini ögrendim.

simdi durumum yine ayni, bir sürü borcum var. eski ev arkadasimin yaptigi bir durumdan dolayi yüklü miktarda borcum var, türkiyede ögrenim kredisi almistim onun borcu, isyerine olan borcum. bir tanidigima olan borcum... ve kazandigim maas ise bellli.

bunlar hep ayni sorunlarim ve halen var. bir bucuk yildir agir ve hafif olarak yani degisen siddetlerde depresyon yasadim. artik psikolog aariyordum kendi kendime birisine bosaltayim diyordum. taaki 2 hafta öncesine kadar. iki hafta önce dinlemeye basladim telkinleri. simdi dertler ayni dert, sikintilar ayni sikinti ama yüzüm gülüyor, enerji doluyum, herkes farkediyor. nasil yaptin diyince hemen anlatiyorumki onlarda yapsinlar ve onlarda mutlu olsun diye.

her zaman plan yapip onu uygulayamazdim. yada plan yaparken icimde bir korku endise bir rahatsizlik olurdu. yapamayacakmisim gibi benimde anlam vermedigim, halende anlam veremedigim o korkuyu yasadim kendimi düzeltmek icin. ama simdi oturuyorum, ve diledigim gibi planlarimi yapip onlarla ugrasiyorum. korku kalmadi, endise kalmadi, basaramiycam korkusu kalmadi. sakince soguk kanli yapiyorum herseyi. insanlara gülücük dagitiyorum. is yerinde calisirken garson oldugum icin msüterilere yüzümün gülmesi lazim., gülemezdim ben. simdi ise ise giderken calisirken bugün garsonlarin en iyisi olucam diyorum, yada bugün müsteriler benden cok memnun olacaklar diyorum. inanilmaz bir degisim, kendim bile hayret ediyorum, kendim bile bu duruma inanamiyorum. cok harika bir sey. ömrümce bu telkinleri dinleyebilirim eger beni bu sekilde mutlu edeceklerse. böyle olduguma inanamiyorum. icimden Allah bu telkinleri hazirlayan Atakan beyden razi olsuin diyip Allahima sükredip duruyorumm. is yerinde cok stresli bir gün yasamis olsamda yüzüm gülüyor, takmiyorum, dert etmiyorum,bunalmiyorum. bu nasil bir sey bana anlatin. yada anlatmayin böyle kalsinn. ben böyle cok mutluyum inanin. hayatimda mucize diye adlandirabilecegim bir olay daha yasadim. emegi gecen herkese tesekkür ederim. saolun varolun.

tükiyede otomotiv ögretmenligi okudum. ama okullarda kadro dolu oldugu icin kendimi özel sektörde calsmak icin kariyer yapmak istedim. benim ülkem ne yazikki makine mühendisliginde master yapmama izin vermiyor ve buraya geldim. hayatimin bu kadar sikintili olacagini bilmezdim. ama yinede yilmadim, hatta bu siteyle tanismadan önce geri dönme zamani geliyor sanirsam diyip dururdum. simdi ise dimdik ayaktayim ve kendimde öyle bir enerji buluyorumki size anlatamam. depresyondan kurtuldum, sikintilardan kurtuldum, ruhum daralmiyor, hersey cok güzel gidiyor. hayat benim icin bambaska oldu, hatta diyebilirimki hayatimin en olumlu en enerjik günlerini yasiyorum. böylede yasamaya devam edecegim insallah. herkese, ve öncelikle bu siteyi kurup yardimci olanlara tesekkür ederim. binlerce kilometre uzaktaki bir kardesinize yardim etmeyi basardiniz, bununla gurur duyun, yüzünüz gülsün, cünkü benim yüzüm artik gülüyor. hayata bakis acim bile daha olumlu. kendinize iyi bakin. baska basarilarim olursa sizinle paylasacagim insallah cünkü sizin yardimizla oldu bu durumum, en azindan sizde okuyup gurur duyarsiniz. hoscakalin