Merhaba günlüğüm
son birkaç gün (bugün de dahil) depresif ve dalgalı ruh halleri yaşadım..şu an biraz daha iyiyim çok şükür..o dönemde buraya yazasım gelmedi..
ama farkettiğim birşey varki artık eskisi gibi çabalarımı kötü günlerimde bırakmadığım...yani bu süreç içinde yine mutluluk listeme uyma gayreti gösterdim..günlük bakımlarımı sporumu falan aksatmadım..artık hayatımın bir parçası haline geldiler çok şükür..istediğim de buydu zaten..
ama biyandan şunu da anladım..hayatımıza kattığımız yenilikler bize ilk başlarda cazip geliyor heyecan verici geliyor düşünerek ve özenerek yapıyoruz ve zevk alıyoruz..bir yerde bize kendimizi ödüllendirme kendimizi şımartma gibi geliyor yani...ama temel hayatımıza bunlar yerleşip otomatik hal aldığında eski heyecanı kalmıyor...mesela kendimden örnek vereyim benim eskiden vucuduma nemlendirici krem sürme adetim yoktu..son dönemlerdeki çabalarım sonucu bunu yapa yapa günlük hayatımın bir parçası haline getirdim ancak ilk günkü kadar farklı ve extra birşey gibi gelmemeye başladı sıradan gelmeye başladı..
demem o ki...hayatımıza belli aralıklarla yenilikler katmamız gerekiyor ki o heyecanı taze tutabilelim..bazı şeyleri hayatımıza katmak rutin haline getirmek tabi ki bizim istediğimiz birşey..ve hayatı kolaylaştıran birşey..ancak zaman zaman katmak istediğimiz başka yenilikler bulamadığımızda elimizdeki rutinleri bile yitirme tehlikesiyle karşı karşıya kalabiliriz..
bunu önlemek için bugün farklı birşeye kendimi alıştırmaya başladım..bugüne kadar kulağım delik olmasına rağmen küpe takmazdım..şimdi bugünden itibaren evin içinde de olsam küpe takmaya başladım..yatarken çıkarıorum eskiden krem sürmek heyecanlı gelirdi bugün ise küpelerim heyecan verdi...bunu da hayatıma katınca bakalım sırada ne olacak :)
geçenlerde eskiden çalışıyor olduğum dönemdeki halimle şimdiki halimi karşılaştırdım ve kendimi epey salmış olduğumu farkettim...zaten bugüne kadar ki yaptığım girişimler bu sorunu ortadan kaldırmak içindi...
çalışıyor olmanın ve ortamın verdiği zorunlulukla sürekli bakımlı ve iyi giyimli olma zorunluluğu vardı tabi..şimdi ev ortamının rahatlığı ve üstüne üstlük oturduğum mahalle sakinlerinin yaş ortalamasının yüksek oluşu yaşıdımın olmaması ve tutucu bir yapıya sahip olmaları kendim iyice salmama neden olmuştu..göze batmamak aradan sıyrılmamak için önce renkli giyimi kesmiştim ve koyu kıyafetlere yönelmeye başlamıştım...derken makyaj yapmamaya hatta saç taramamaya kadar gitti iş..şu an yaşım 30 a geldi ama bunun 40 ı var 50 si var..bu yaşta böyleysem işim çok zor dedim kendi kendime....ve şimdi misafir geleceği zaman kendimi hazırlamak bei çok yorar oldu ve dışarı çağırdıklarında gezmeye karşı isteksizlik başladı..çünkü çok bakımsızdım ve işyahatında çalıştığım dönemki kadar bakımlı olduğum günlere geri dönmeye karar verdim...iyi görünmek ve bakımlı olmak için illa çalışıyor olmam gerekmediğini ve de mahallenin yapısına birebir uymak zorunda olmadığımı düşünüyorum şu an...yine işe sıfırdan başladım ve temel bakımları rutin hayatıma tekrar katmayı başardım...dün odamdaki dolap raflarını yeniden düzenledim..bakımım için olması gereken herşey şimdi elimin altında ve birarada oldu iyi de oldu..bence dekoratif biblolardan çok daha işe yarar bir düzene sahip oldum..çünkü iyi görünmek ve bakımlı olmak beni oldukça etkiliyor..diğer şeyler sonra geliyor benim için...
çabalarımın meyvelerini şimdiden görmeye başladım..spor sayesinde vucudum şimdi daha sıkı..ve yaptığım bakımlar sayesinde de sabah pürüzsüz mis kokulu ve yumuşacık bir ciltle güne merhaba diyorum :)