[vittoria è nostra]

“Birisi yanan bir meşaleyi nehre atabilir, nehre ulaşana kadar meşale yanık kalır, nehre düştüğü anda ateş söner, nehir onu soğutur. Ben nehir oldum. Bana küfür edersiniz onlar ateştir, bana ulaştıkları anda benim serinliğimde içinde ateş kaybolur, artık acıtmazlar. Siz dikenleri atarsınız sessizliğime düşünce onlar çiçeğe dönüşür. Ben kendi yaradılışımın doğasından hareket ediyorum”

BudA

işte bu. mükemmel bir özet sağolasınız. yazınız ve yazılarınız içinde ayrıca teşekkürler. her birini zevkle okuyorum ve her okuduğumda birşeylerin daha farkına vardığımı hissediyorum. sevginiz ve ışığınız baki olsun her daim.