Canım benim senin için gerçekten çok üzüldüm .Senin yazını okurken kendi günlüğümümü okuyorum diye baktım .Sana kendini üzmedemek çok basit bir sözcük olarak kalacak biliyorum .Bizler anne incinmişleri bunu okadar kolay atalatamıyoruz.Şunu bilki atlatacaksın .Buda ondan ne zaman vazgeçersen ozaman bir parça huzurbuluyorsun .Bizlerin içini acıtan tarafı anne baba sevgisinin sınırsız olmasını beklediğimiz için .Birde derlerki biz sizi eşit seviyoruz derler ya işte en büyük yalan hiç kimse kimseyi eşit sevemez ben bunu anne olunca daha iyi anladm .Ben çocuklarımı kişiliklerine göre seviyorum. ve onları her koşulda rağmen sevgisiyle seviyorum .Buda benim onları iyi tanımama neden oluyor.İşte sende onun seni bir şeylerin karşılığı olarak sevdiği zaman incitiyor işine yaramayınca veya bir kusurun olunca eğer ellerinde imkan olsa a bu kusurlu bunu değiştirmek istiyorum diyecekler ve bizleri yenileri ile değiştirecekler.Ben bunları sadece bana yapıyor zannetmiştim ama onun kimsesyi sevemediğini fark ettim.Bir anne için bunu söylemek acı geliyor fakat artık eskisi gibi acıtmıyor ve artık onu sevmiyorum bunu yüksek seslede yakınlarıma söylemeye başladım ve hayatıma onun ve yaptıkları için üzülerek geçirmeyeceğim .Onu affetmem lazım biliyorum nezaman olur bunu bilmiyorum .Sende ondan vazgeçme yoluna girdin ve biraz zorlansanda bizler yanındayız ha gayretyolun aydınlık ve açık olsun.
