tekrardan merhaba sevgili günlük
bulunduğum mahalle ve ortam ve sosyal imkansızlık dolayısıyla.ve ortama ayak uydurarak rahat etmek rahatça yaşamak bahanesi arkasına sığınıp kendimi salmıştım hatırlarsın..ama kendimi geri toplayabilmek için de girişimlerde bulunmuştum...mesela günlük bakımımı aksatmadan düzenli olarak yapmayı hayatımın normallerinden birisi haline getirmek gibi..ve çok şükür bu hedefime ulaştım...ancak bu tek başına yeterli değildi...
bende kuaför fobisi olduğu için saçlarımın renginden aylarca rahatsız olmama rağmen ve kuaföre giderek anca bundan kurtulacağımı bilmeme rağmen günlerimi hatta aylarımı...ha bugün gideyim..ha yarın gideyim...olmadı aybaşı gideyim derken durum ayları bulmuştu ve sonu yoktu...evet erteleme tuzağına düşmüştüm...ama artık bakımlı birisi olarak bu istemediğim saçlara daha fazla dayanamayacağımı anladım ve bunu çözmenin psikolojik yollarını aradım...derken erteleme ve karar vermeyle ilgili kendi olumlamalarımı hazırladım ve sesimi kaydedip dinledim...inanırmısın dinlediğim ilk gün etki etti ve dinlerken birden babamın yanına gidip dedim ki " artık bugün kuaföre kesin gitmek istiyorum" dedim...bunu duyduğunda ilk başta ciddiye almamıştı çünkü daha önce bu sözleri ona defalarca söyleyip sonra son anda vazgeçmiştim..ama sonra işin ciddiye bindiğini anladı ve saçlarımı istediğim renge boyattık ve şu anda çok mutluyum...
anladım ki mutluluk sadece tek bir eylemi gerçekleştirmekle olmuyor...merdivenin basamakları gibi birbiri ardına doğru sırayla eylemler sıraya diziliyor ve gerçekleştirildikçe mutluluk artıyor...nitekim ben günlük hayatımda bakımlı olmayı hayatıma katmamış olsaydım bakımsız halimle saçlarımı boyatmış olmam da tek başına işe yaramayacaktı..ama ilk önce bakım olayını hallettiğim için saçımı boyatma isteğim sonradan kendinden alevlendi...
ve şimdi günlük bakımlarını ihmal etmeyen, bakımlı ve ideal saç rengini bulmuş birisiyim...şu an böyle olduğum için de şu an daha çok süslenesim ve daha çok dışarı çıkasım geliyor..biliyorsun dışarı çıkma konusunda da sorunlarım vardı...ama şu an hiçbir bahanem olmasa bile markete alışverişe gitme bahanesini bile kullanıyorum dışarı çıkmak için....ayrıca internetten doğru makyaj yapma ve kendime yakışan renkleri deneyip yanılarak bulma çalışmaları içindeyim şu an...özellikle de y eni halime göre bunu uyarlamaya çalışıyorum....daha kilo problemim çözülmedi kilo veremedim ama sporuma olabildiğince devam ediyorum..eskisi gibi yan gelip oturmuyorum...sadece çok yorgun bir gün geçirmişsem yada kaslarımda sorun varsa yapmadığım oluyor..başka türlü bahanem yok artk...
belki böyle devam edersem hayatımda girdiğim ortamlar da kendiliğinden değişebilir ve çevremde arzuladığım türde insanlarla karşılaşabilirim inşallah...bakımlı, kendine güvenen, kendine yakışanları bulmuş ve imajını oturtmuş ve kilolarını vermiş birisi olarak belki dışarı çıkma isteğim sadece yakın çevre marketlere alışveriş için gitmekle sınırlı kalmayıp daha uzak mesafelere daha merkezi yerlere gitmeyi de isteyebilirim..böylece yaşadığım mahallenin yapısı da benim için sorun olmaktan çıkar
anladım ki kendimi yaşadığım mahalleye adapte ettiğim için herşeyi ihmal etmişim ve bu yüzden dış dünya fobisi geliştirmişim..bu da beni çorap söküğü gibi gelişip bakımsız özensiz ve sağlıksız ve psikolojisi bozuk ve dünyaya ilgisiz biri haline getirmiş...şimdi kendimi hayatın merkezine daha yakın hissediyorum..