[bluegirlx]

iyiyimmmm...olmam gerektiği gibi..çevrem tarafından koşulsuz destek ve sevgi görüyorum..ve kendimi suçlamayı bıraktım.ne kendimi ne başkasını suçlamıyorum olanlardan.böylelikle özgürüm.kitaplar okuyorum ..dağlara çıkıyorum. oksijen alıyorum. arınıyorum her geçen gün..çok ayna da kendimle yüzyüze gelmiyorum onuda yarın halletcem.vaktimi her saniyesiyle değerlendiriyorum az uyumama rağmen sürekli dinçim..iş yerindeki insanlar kuantum hakkıdna şeyler soruyor bu günlerde bana ,elimdeki kitapları görüp..siteye yöneldiriyorum interneti olanları.bazılarınada kitap önerisinde bulunuyorum..ama bir çok denememde anladım ki , zamanı gelene kadar kimse bilgiye ulaşamıyor..bir arkdaşım vardı aylarca bir kitabımı emanet etmiştim ona.ama açmadı bile yüzünü. sonra aldım anlaşılan sen okumıyacaksın dedim.git gide durumu kötüleşti. aylar geçti belkide bir yıl.şimdi beni duyacak duruma geldi. elindeki kitaplarını okuyor ve bana okalüt kardeşliği nedir diye sordu..vay canına dedimm..zamanı gelince öğreniyormuş insan..bir metin yazdım ona..haftaya başlayacağız okumaya..ama benim için garip olanı kendim için bir metin yazmak olacak..hergün bir sayfa kadar olumalamalarımı yazıyorum ve şükürlerimi ama baktım ki. şu olsun diye birşey yazmamışım araba istediğim günden beri..heralde az hayal kuruyorumm heralde şimdi isteme vaktii..en yüksek hayrımı istiyorumm..