[Işıldayan Safir]

Teşekkür ederim canımmm.

O kadar fazla şey yaşadım ki her birini anlatabilmem mümkün değil. Anlatırken günlüğümden bolca faydalandım. Çünkü ben bile unutuyorum neler yaşadığımı... Ömrüm devam ettikçe yeni deneyimler ve hikayelerim de bir bir çoğalacaktır elbette. Anlatmaya devam edeceğim inşallah. Belki yine bu şekilde bir özet yapıp paylaşabilirim daha sonra.

En etkileyici olan şey düşünmek... Çünkü 2 yıl önceki halimle şu anı kıyasladığımda düşünmekten aciz birini görüyorum. Kesinlikle söyleyebileceğim şey düşünmeyi bilmediğimdi. Hiç düşünmeden öylesine yaşayan biriydim. Ne kadar düşündüğümüzü, kafamızı bir şeylere taktığımızı, sorunlarla boğuştuğumuzu söylesek de bunların hiçbirisi yeterli değil kendimizi geliştirebilmemiz için. Bakış açısı çok dar olan biriydim. Bu anlamda ufkum çok genişledi. Yaşadığımız dünyada çokça söylediğimiz bir şey hepimiz öğrenci ve öğretmeniz... Birilerine yaşamlarına ışık tutacak bir şeyler verebilir miyim bilemiyorum ancak ben iyi bir öğrenci olduğuma ve mükemmel öğretmenlerim olduğuna inanıyorum.

Eskiden Mert abi ya da Abdullah abi bana sorular sorduğunda çok şaşırıyordum. Yanıt veremeyecek kadar bilgisiz ve cahildim. Hatta soruları idrak etmekte de zorluk çekiyordum çoğu zaman. Artık bu çok azaldı.

Ben bir çok yaşıtımın karşılaşmadığı deneyimlerle çok küçük yaşlarda tanıştım. Çok üzücü şeyler yaşadım. Hala kimseye anlatmadığım ve anlatamayacağım dirençlere ve acılara sahibim. Onları düşünmüyorum. Belki de yok saymaya çalışmak diyebiliriz. Bu nedenlerle çok küçük yaşta olgunlaştığıma inanırdım. Ama hiç bir zaman isyankar olmadım. 2 yılda öğrendiklerimden yola çıkarak çok saf ve gözü açılmamış biri olduğumu gördüm. Şuan öğrendiklerimle deneyimlerim birleştiğinde artık büyüdüğümü hissedebiliyorum.

2 yıl sonra ne durumda olurum bilemiyorum. Acaba o zaman da bu yazdıklarım komiğime gider mi? Ama şuan ki halimden memnunum ve yavaş yavaş dengeleniyorum.

Her birimiz için dileğim asla solmayan umudun çiçeği olmaktır.

Sevgilerimle.