[ipekibrisim]

dün gece saba tümerin programına bu senenin yetenek sizsiniz birincisi sefa konuktu. gerçekten yetenekli biri. yeteneklerinin yanısıra kıvrak bir zekası buna ek olarak alçak gönüllüğü ve terbiyeli duruşu dikkatimi çekenler. aynı zamanda samimi. samimiyet seyirciye en önce ulaşan şeydir. kendisini tebrik ediyorum onun adına gerçekten çok sevindim.

burda paylaşmak istedigim daha farklı birşey. dün akşam sefayı izlerken farklı düşüncelere daldım. sefa 19 yaşında hayatının sıçrama noktasında en enerjik olduğu yaşta. ve kendi 19 yaşım geldi aklıma. tıkpı sefa gibi yanaklarım al aldı. o yaşın enerjisi yanaklarımdan fışkırırdı. kıvrak zekamla insanları güldürür eğlendirirdim. elimi attığım herşeyde başarılı olabilecek kapasiteye sahiptim. içimde en ufak bir kötülük olmadıgı gibi bir insanın yapabileği kötülüklere dair bir fikrim bile yoktu...

programdan sonra aynaya takıldı gözlerim. uzun uzun baktım karşımdakine. kimdi o? kimsin sen dedim içimden. kimsin? nerde benim 5 yaşım, 15 yaşım, gençliğim, gençlik enerjim, neşem. nerde bunlar nereye gizledin? ne zaman oluştu bu çizgiler? sen ne zaman böyle koskocaman bir kadın oldun. koskocaman oldun da hala kendini bulamadın?

aslında aynaya arada sırada bakıyor olsam da gerçekten kendime bakmadığımın farkına vardım dün gece. kendimin farkında olmadığımı, kendimi olduğum gibi kabul etmediğimi farkettim. dış görünüşümü benimsemediğimi kendimi yadsığımı farkettim.
bahar geldi. ben dış görünüşüme rağmen kendimi 18 olmasa da 25 yaşımda hissediyorum. içimdeki ve dışımdaki beni barıştırmam gerek. ertelemelerden vazgeçmem gerek. dünya farklı bir mecraya dogru akıyor. belki de mayalar haklıydı ve belki de 2012 de dünya değişecek. eger öyle ise çok zamanımız yok. kendimi kendimle barıştırmalı ve hep yukardan bekleğim cevabı içimde bulmalıyım. içimdeki onca yeteneği bana neden vermiş olabilirsin, benden olmamı istediğin yöne yönlendir, ben nasıl olmalıyım, ne iş yapmalıyım diye sorup duruyorum. oysaki O benim olduğum gibi olmamı isteyen, benden sadece samimi kulluk isteyendir. gerisi bana kalmış ister gazeteci ol ister temizlikçi ister kraliçe. ne olursan ol ama kendin ol denilmiş. nihayetin dönülüp gelinecek yer burası.....

off.. gözlerim doldu. çok da böyle hüzünlüyüz işte. iyiye kötüye ağlarız... laptopumun ses problemi çözülsün herşeyi bir düzene koyucam. herşeyi sıralı planlı programlı yaşıycam. bu bahar gerçek bir temizlik başlatıcam. dün gece Cem tv de atakan beyleri izlerken çekidek inancımı da buldum galiba. kilolarımla ilgili olarak. ortaokuldayken tacize uğramıştım. ama unutmuşum. atakan bey kilolu birinin çekirdek inancından bahsederken birden aklıma geldi. belki de ben de o tacizden sonra çekici olmamak, kadınsı olmamak için böyle bir savunma geliştirmiş olabilirim. zaten ben lise çağlarında da üniversitedeyken de hiç öyle çekici hoş alımlı bir hanım olmayı başaramadım, makyaj beceremem. süslü püslü gezemem. hele üniverstedeyken kareli gömlek ve kotla gezn bir delikanlı gibiydim .. demek ki iyi bir savunma şekliymiş işe yaramış çünkü bir daha tacize uğramadım hiç

kendimi arayış yolculuğumda desteklerinizin yanımda olduğunu hissettmek çok değerli....

sevgiler...