[imported_Angel]

merhaba güzel günlük...hala bahar depresyonum..iniş çıkışlarım devam etmekte..öğle vaktinde ağlama atağı geldi ve kendimi tutmadım ağladım..
iyi de oldu rahatlayıp sakinleştim..ve tahmin ettiğim gibi uzun bir süreç olmadı..

neyse dün alışverişe çıktığımda saçlarım için saç maskesi aldım..çünkü şampuan ve saç kreminin saçıma yeterli olmadığını buna rağmen kuruluk olduğunu farketmiştim...bugün onu kullandım ve gerçekten baya farketti :)
eskiden böyle saç kremi saç maskesi adetlerim yoktu...saçımı şampuanlar çıkardım..fazla teferruattan ve uğraştan sıkılırdım ve hayatımı sadeleştirmeye çalışırdım..

bundan yola çıkarak çok büyük bir hatamı anladım günlük..

aslında ben en çok dert ettiğim güzellik ve bakımlılık konusunda da zannettiğim kadar çaba göstermiyormuşum meğer...yani aslında her konuda durum böyleymiş...sonra da "o kadar çaba gösteriyorum neden birşeyler değişmiyor, neden meyvelerini alamıyorum" diyordum...
çaba göstermediğimi ve çaba gösteriyor olduğumu sandığımı nasıl mı anladım günlük ? şöyle düşündüm...meğersem ben bu konulara hep çok kafa yormuşum...ancak kafa yorduğum kadar eyleme geçmemişim..yani 10 düşünmüşsem 3 yapmışım...az hata yapıyım az iş yapayım ama yaptıklarım da tam isabet olsun veya makul olsun diye....ama bu durum hep bana 3 yapmışım gibi değil de düşünme uğraşlarını da katarsan 13 yapmışım kadar yorgunluk veriyordu..

bir de kafamı yormamdaki temel amaç aslında bu konuları en kolay en kısa en kestirme yoldan nasıl hallederim ? diye en üşengeç yolları düşünmekle vakitlerimi öldürmüşüm..hep başkalarının gözden kaçırmış olabileceği en kolay bir yol mutlaka vardır onlar göremiyordur düşüncesiyle hareket etmişim.....herşeyin kolayına da kaçtığım için sonuç da pek tatmin edici olmamış...sadece "idare eder" durumunda olmuş..bazı zaman o kadar bile olmamış...ben sürekli en kolay yolları düşünerek arayıp bulma çabamdan ötürü çok çaba sarfettiğimi sanmışım....e tabi insanlar o kadar eyleme geçiyor deniyor yanılıyor..hatta sonucun ceremesini çekiyor..o kadar insan aptal da ben mi akıllıyım ki sadece düşünerek aynı sonuca getirecek en kolay en kestirme yolu bulayım değil mi ? ben aslında en kestirme yolu ararken yolumu şaşırıp sonra başka yollara sapıp daha çok yoruluyormuşum...bundan sonra bu hataya düşmemeye çalışacağım..bu hatayı güzellik ve bakımlılıkda değil aslında herşeyde böyle yapmışım...

dün evde makyaj denemeleri yaparken de yine üşengeçliğimi ve yargılayıcı bir tavrımı keşfettim..eskiden böyle detaylı makyaj yapan ve buna baya uğraş veren kişileri yargılama hatasına düşerdim.. o kadar niye kasıp da uğraşırlar bir parlatıcıyla bir dudak kalemi yetip artıyor diye...ama kendimi kandırmışım...dün evde gözkalemi denemesi yaptım ve o an gözün altına bir kalem çekmenin yeterli olacağını düşünmüştüm ancak gözümün altına kalem eklenmiş olsa da birşeylerin eksik kaldığını anladım..birşeydeki herhangi bir parçası değiştirildiği zaman diğer öğelerin de ona göre uydurulması gerektiğini anladım...meğersem insanlar boşuna altlı üstlü kalem çekmiyormuş yada eyeliner kullanmıyormuş... bunu anladım....tabi bundan yola çıkarak insanları yargılamamayı da anladım...