[nevresim]

bugün kardeşimin bana şunu dedi,"sende eren (dersanesinden biri) gibisin,kendisinden bahsedilince,kendisi konuşunca kızarıyo".
hiç bişi diyemedim,onca çabama rağmen,bu lafı onlara unutturduğumu düşünmeye başlamışken(belkide artık bilerek söylemiyolardı veya ben değiştim) tekrardan bu lafı duyunca mideme kramplar girdi,çünkü sadece bununa da kalmıyo,ailecek evli,bekar hepimiz toplanınca lafı geçiyo "bak işte nevresimde kendisinden bahsedilince kızarıyo"diye,bende bu lafı duymayagöreyim daha beter oluyorum,beni geriye düşürüyo bu laflar,ilerledim az biraz daha da ilerlemeye çalışıyorum,ama beni çekiyolar yakınlarım,zaten bende farkındayım durumun ne zaman kızaracağımı bilmiyorum,çoluk çocuğun eline düştüm,bi laflarıyla beni kızartıp bozartacaklarını biliyolar,bu çok kötü,uzaklaşmak istiyorum burdan,rahatça tedavi olabileceğim,ve özellikle de özgür olabileceğim bi yer istiyorum,kurtulmak istiyorum bu durumdan ,çok zor ailenin yanında bile kızarmak çünkü diğer insanlarda belki kaçıyosun ama onlardan kaçamıyosunda gerçekten artık çıkmak istiyorum bu durumdan hayat diye bişey varlığının farkına varmak istiyorum bende.