Alıntı:
Miku Nickli Üyeden Alıntı
 Merhaba.
Orta öğretim son sınıf öğrencisiyim. (8.sınıf)
Nedendir bilmiyorum ama yaşıtlarım gibi umursamaz, neşeli, komik olamıyorum.
Yani daha doğrusu ruh halim andan ana değişiyor. Az önce gülüyordum şimdi derinlerdeyim, belki biraz sonra ağlayacağım ya da güleceğim. Kendimi bildim bileli böyleyim işte.
Çevrem geniş -artık- ama içimdekileri tamamen dökebileceğim kimsem yok.
Ailem kopuk, boşluk gibi. En mutlu anımızda bile ya birazdan kötü bir şeyler olursa, yine kavga başlarsa diye tedirginlik duyuyorum. Annemle babam mutsuzlar. belli etmemeye çalışıyorlar ama onların tahmin etmediklerinden daha fazla şey biliyorum. (fazla meraklı olduğum ve günlükleri gizlice okuduğum için)
Annem ve babamın kavgasına hiç ağlamadım. Ablam ağladı ama ben asla ağlamadım. Çünkü duygularımı saklayabiliyorum, en duygusal anlarımda bile.
Sadece kıskandım. Başka aileleri kıskandım. Hala kıskanıyorum. Ama elimde olan bir şey değil ki. Ne olursa olsun onlardan hiç nefret etmedim. Etmiyorum.
Sadece tüm bu hayat kaldırabileceğimden daha ağır geliyor bana. Sınavla hayatımı seçmeye çalışıyorum mesela. Sbs ile. Oysa ne kadar saçma..
Hayatın bana verdiği şeylerin kıymetini bilemiyorum bazen. Onları kaybedince hatırlıyorum. Oysa ne kadar da kötü bir davranış.
Annemi üzüyorum, bazen ablamı da. Ama kendimi tutamıyorum, sırf üzülsünler diye onları gerçekten üzücek şeyler söylüyorum! Pişman oluyorum ama egom ağır basıyor. Özür bile dileyemiyorum...
Çok sevdiğim bir oyuncu var mesela. Onunla ilgili bir dosya bile yaptım. Gazeteden, dergilerden hakkındaki her haberi takip ediyorum. Saçmalık biliyorum ama kendime söz verdim bunun için. "Büyüyünce onu göreceğim!"
Sağlık bir davranış mı sizce? O beni görmek için can atmıyor, belki o oyuncuyu görünce ileride, ertesi gün o beni unutacak. Nerden hatırlasın ki?..
İnsanlara karşı kırıcı olmak istemiyorum ama elimde değil..Ve bunu asla çözemiyorum..
Sevgilerle. |
süpersin yaşıtlarınaa ve yaşına göre çok büyük bir olgunluğa sahipsin kutlarım seni farkındalığında açık asıl keşke her genç senin gibi olsa...Öncelikle duygularını saklamamayı öğren ağlayacaksan ağla bu asla zayıflık değildir eğer bi şekilde akıtmazsan boşaltmazsan o duyguyu işte ozaman zarar görürsün..Ailevi sorunlarada gelince ben bu konunun en ağırını yaşadım ama kişisel gelişimi iyce kavrarsan hem kendini hem çevreni değiştirebilirsin bunu unutma doğru yerdesin ve çok gençsin şimiden kendini geliştiirsen ilerde harika bi hayatın olur ayrıca insanları kırdığını anlaman bile bi adım zamanla bundanda kurtulacaksın ben duygularımı belli etmem demişsin ya işte bastırdıkça o duygularını karşı taraftan çıkarıyosun...Ben inan senin yaşın kadar ağır deneyimler tattım bu hayatta en çokda aileden ama yılmadım ayaktayım ve herşeye raağmen çok mutluyum sende öyle ol.Buarada benimde öyle ünlü bir oyuncu ile ilgili defterlerim avrdı halada saklarım hatta ona hediyeler bile gönderdim yani tek değilsin ayrıca bende tanışmak istedim ve şuan görüşebildiğim birisi...gerçekten onunla arkadaşıma artık
yani demek istediğim doğru istemeyi bilirsen evren sana her istediğini verir bunu unutmaa sevgiler
