Cevabınız için öncelikle teşekkür ederim söylediklerinize sonuna kadar katılıyorum bu arada. Nedense hayatta hep başıma öyle olmadığımı düşünmeme rağmen bana gıcık olan insanları çekiyorum. Daha beni tanımadan bana ön yargı geliştiriyorlar ve beni sevmemeyi seçiyorlar. Elbette ki hayatıma yaşadığım herşeyi ben çekiyorum. Milyon tane olasılıktan hangisi seçmem gerektiğini üç aşağı beş yukarı bilmeme tabii bu bilmede kendi çerçevenizde oluyor, rağmen nedense anlık durumları insanı karar verirken zorda bıraktırıyor ve de sağlıklı kararlar ve yaşantılar yaratamıyoruz her zaman.
Bu arada günlüğüme devam etmek istityorum. Bu gün biraz garipti, sürekli gülüyordum, çok neşeliydim diyebilirim. Genelde böyleyimdir ama telkinleri dinlemeye başladığımdan beri ilk 5 gün özellikle çok negatif biri haline dönüşmüştüm hatta acaba dinlemeyi bıraksam mı diyordum. Çünkü tamda değiştirmek istediğim bene tekrar geri döndürüyor gibi gelmişti beni. Oysaki bu gün herşey daha farklı idi. Sürekli gülüyor daha dün yaşadığım olumsuz bir olayı bile hatırlamıyordum. Ve o kişiyi çok daha kolay affetmiştim bu gün. Normalde günlerce düşünür ah keşke şöyle olsaydı şu cevabı verseydim şöyle yapsaydım diye kendi kendimi yerdim ama bu gün öyle olmadı.
Bu arada telkinleri dinlemeye başladığımdan beri tabiri caizse üzerimde aman bananecilik ne biliyim boşvermişlik var. Herşeyi çok kafasına takan ben artık çok da fazla takmamam gerektiğini görüyorum bir çok şeyi. Daha doğrusu oturup evet bunu şimdi kafama takmıyorum demiyorum kendiliğinden oluyor çok enteresan önceye kıyasla bu benim için bir gelişme bakalım ilerleyen günlerde ne gibi değişimler yaşayacağım...
Sevgiyle kalınnnnn....:=)
