Bugün nasıl birgün dusunEn azından dünden daha sakin olduğu kesin
ama şimdilik,neyse dün başıma neler geldiğini anlatayım istedim, kimse benim yerimde olmak istemezdi herhalde.Evimle işim arası epey bi mesafe var bu yüzden iftar saatine yetişebilmek için normal çıkış saatimden 15 dakika önce çıkıyorum dünde aynı şeyi yaptım ve çıktım.Yağmura hazırlıksız yakanlığımdan da yanımda şemsiye falanda yok,ıslanmamak için ne kadar mücadele ettiysemde ıslandım.Biliyorsunuz yurdun hemen hemen her yerinde etkiliydi yağmur ama ne yağmur,yarım saat içinde şehri felaket denecek duruma getirmiş neyse bi yerdende rahmet işte.Durağa geldim güç bela, bi otobüs kalabalığı insan var durakta, 10 dakika sonra otobüs geldi içerisi iğne atsan yere düşmeyecek şekilde otobüs durmadan geçti gitti ve bizde bakakaldık
2.otobüsün gelmesini bekliyoruz 15 dakika geçti sonra 20 dakika yarım saat ve 45 dakika sonra ve bindik.Herzaman geçtiğimiz mahalle aralarından geçtik caddeye çıkıyoruz ki,,, olay orada başladı zaten trafik boylu boyunca sıkışık herkesin ağzından aynı anda çıkan cümleler iftara yetişemeyeceğiz oldu buna nekadarda inanmak istemesem durumu görüyorum ama işte,otobüs 5 saniye ilerliyosa 10 dakika kesin duruyodur,herkes sinir harbi yaşıyo birinin misafiri gelecekmiş, birinin kızı uzaktan gelmiş,birileri yemeğe davetliymiş herkes birbirine dert yanmaya başladı.Abinin biri telefonla arkadaşını arıyo 'arkadaşım iftar saati tamammı? diye onayı aldıktan sonra otobüsün içindekilere döndü 'arkadaşlar allah kabul etsin buyrun burdan birer parça orucumuzu bozalım'adamcağız evine götürmek için aldığı pideyi bizlerle paylaştı gerçi kim olsa aynısını yapardı,herkes aldı birer parça abiye dua ede ede.Bu arada herkes ailesini arıyo durumu bildirmek için yani yolda kaldığımızı benim anneminde verdiği akıla bakın:Kızım bi taksiye bin gelsene.
hani gülsemmi ağlasammı bilemedim anneme verdiğim cvp otobüstekileri kahkahaya boğdu cvp:hayır anne ne gerek var ben taksiye değil dolmuşa bincem şimdi ahh annecim benim oda merakından işte herkes soruyo annen taksiye mi bin dedi; evet öyle dedi saat oldu 20.30 yanımdaki bayanın telefonu çalıyo arayan annesi ben duyuyorum annesi öyle bi bağırıyoki yavrum hadi artık nerde kaldın gelelim alalım seni taksiyle,kız alo... alo... hat kesildi telefonlar çekmiyo,bayan döndü bana(yüz ifadesini unutamam)'annem beni taksiyle almaya gelecekmiş',hayatımda hiç bukadar gülmemiştim tanımadığım insanlarla beraber
.Ama yol öyle böyle değil hiç ilerleme yok milim milim gidiyoruz.Herkes aç susuz evdekiler merakta .Telefonlarda bize küstü şebeke yok.Oda güzel neyse muhabbet muhabbet saat 21.00 otobüsün içinde herkes arkadaş oldu telefonların çektiği bi alana girdik birinin telefonu çaldı arayan hep anneler 'oğlum sofra ortada bekliyo öldük açlığımızdan' ne diyebilsin 'anne siz yiyin lütfen biz arkadaşlarla gün aypıyoruz burada merak etmeyin'yine bi kahkaha herkesten şöför amcadan cvp:' yavv benim otobüsün içide komedi dükkanını geçti haa...ama iyi oluyo böyle yoksa vakit geçmezdi tek başına
şöför amcanın yoldan hiç şikayeti yoktu anlaşılan saat 21.30 annem iyice delirmiş bu sefer inanmıyo yolda kaldığıma sen bize söylemiyorsun kaza oldu dimi çabuk söyle yerini.hayda... trafiğin tıkandığına kimse inanmıyo bu kadar tıkandığına kimse inanmıyo biz bile...Saat 22.00 bir yola girdik ki dükkanları su basmış,ağaçlar devrilmiş,yollar yarı bele kadar sel olmuş,trafik bu yüzden tıkalı ve ordan sonrası trafiğe kapalı yolu burdan geçenler arabalarını bırakıp yaya gidiyorlar yada alt yoldan gidiyorlar ama alt yolda heryerden daha sıkışık otobüste kalsak 12 gibi falan evdeyiz herhalde.Hepberaber indik yaya gideceğiz evlerimize bazımızın yakın bi mesafesi kalmış,bazımızında daha bi okadar yolu var ama mecburuz herkes ayrıldı yoluna bende bi bayanla devam ediyorum ayakkabıları çıkardık kotun paçalarınıda katladık
suyun az olduğu yerden yürüyoruz az dediğimde dizin az aşşağısı,birazcık yol kattettik ağaçlar fena devrilmiş o köklü çınarlar bursanın çınarlarını bileniniz vardır.Bi zamandan sonra su gitgide yükselmeye başladı yantarafımızdaki parkın duvarlarına çıkıp yürümeye başladık korkuluklardan tutuna tutuna...saat 22.50 Veee kara göründü yani evim
eve girdimki
herkes şaşırmış bir şekilde yüzüme bakkıyor annecim o heyecanını anlatamam otobüse bindiğim saat 19.10 eve geldiğim saat 22.50 trafik ve doğal afetler sonucu.İşte böyle aman Allah daha beterinden korusun,buda bende anı olarak kaldı güzel mi çirkinmi
orasına daha karar veremedim.....
