Alıntı:
| sınırsızmavi Nickli Üyeden Alıntı
Bugün çok mutsuz ve umutsuzum, sevgi, ilgi, sohbet ortamından yoksun bir aile ortamında yaşıyorum, hayatım boyunca burada yaşadım, artık çok sıkıldım. Sevgi, muhabbet, sohbet, espri olan bir aile ortamım, bir hayatım olmasını istiyorum. Bu ortamda bir türlü kendim olamıyorum. Burada benim olumlu yönümü besleyen değil köstekleyen bir yaşamın içindeyim, robot gibi, suskun, fazla konuşmayan, iletişim eksikliği olan bir ortamda nasıl sürekli olumlu ve pozitif olabilirim?
BİRİ BANA GELSİN O DA KİMSİN?? |
sahip olduklarımızdan fazlasını istemek, hatta en iyisine sahip olmayı istemek hepimizin hakkı elbet güzel kardeşim. aile dediğin aile gibi olmalı.
ama şu da var ki; her sabah işe giderken çocuk esirgeme kurumundaki çocukları görüyorum,o zaman bir durup yaşadıkları için aileme şükran duyuyorum ve onları yaşattığı için yaradanım'a teşekkür ediyorum.
orada yaşayan bir çocukla sohbet ederken neden bahsedeceğimi şaşırıyorum. çünkü bir aile kavramı olmayan insana onun yaralarına değmeden bir şeyler anlatmak zor geliyor dilim dolaşıyor, afallıyorum.....
çoğunun annesi babası da yaşıyor aslında... bu kadar sevgiden ve ilgiden yoksun birine, hayatta tutunacak dalı sadece kendi olan birine birşeyler anlatabilmek benim gibi aile kavramını ucundan kıyısından yaşamış biri için o kadar zor ki....şaşırıyorum. ailem, annem ve babam sadece yaşıyor olduklarını biliyor olmam dahi beni bu hayatta güçlü kılıyor devleşiyorum adeta sanki büyüyorum onların varlığında... aile acılarını çok yaşadım kendimce... ama bu karmaşada hala böyle hissetmek de güzeldir diyorum...
sevgilerimle...