[Işıldayan Safir]

Ahhh ahhhhh Mert abi...

Senin o satırların benim şuanki farkındalığıma rehberlik etmek içinmiş bir bakıma... Hatta öyle kuşkusuz...

Yatağımdan kalktım sana yazmak için aklımdan geçenleri... Sabahı bekleyemedim. Çünkü ertelememem gereken, şimdi dursun sonra yazarım diyemeyeceğim bir şey keşfettim. Bu çok nadir olur biliyorsun ki bende... Hatta hiç olmuş muydu diyebilirsin. :)

Hani demiştin ya geçen gün bir arkadaşımıza insanı heyecanlandıran hedefler olması gerekiyor diye... Büyük ihtimalle benim de fazla azimli olamamam ya da bir şeye hevesle başlayıp devamını getirememem, olsun dediğim şeylere karşı içimde bir heyecan biriktiremememden kaynaklanıyor. Bunun çözümünü şuanda bilemiyorum... Yalnızca bir kelimenin bana farkettirdiği duygudan bahsetmek istiyorum. O kelime: Heyecan...

Sanırım 3 saat kadar önce bir duyuru okudum. Beni "heyecanlandıran" bir duyuruydu. Harekete geçmek için içimden planlar yapmaya başladım. Hedef defterime yazacaktım. Onu da nereye attıysam bulamadım. Her zaman yerinde dururdu. Benden başka okuyan olmaması için ortalıkta bırakmam ama bu sefer bulamadım nereye koyduysam. O nedenle iyice düşünmeye devam ettim. İşte yatmıştım. Yatağımda da düşünüyordum ki bir anda kurduğum hayali, planlarımı, bir hedefi nasıl mahvettiğimi gördüm. Kendime "Nasıl başardın bir anda moralini bu şekilde bozmayı?" diye sordum farkettiğim anda. Gerisi geldi...

Her zaman ne hissettiğimizi, duygularımızı tanımlamamızı söylersin. Duygularımı, ne hissettiğimi bu zamana kadar tanımlayamamıştım tam olarak... Ama şuan endişelendiğimi gözlemledim. Hissettiğim duygu "Endişe" idi. Kendimi endişendirecek bazı düşünceler belirdi kafamda ve teslim olabilirdim farketmeseydim. Önceden hiç farketmemiştim. İnan ki önceden yaşadıklarım da aynı mıydı bilemiyorum ama şuan hissettiğim tam da buydu...

Bu bir korkunun ürünü mü? Neden ya da nelerden kaynaklanabilir? Bu tür fikirlerden arınmak için ne yapmak gerekir? Yok saymak kalıcı bir çözüm olabilir mi?

Offf o kadar merak ediyorum ki düşüncelerini merakla bekleyeceğim yanıtını.

Nasıl açtın gözümü, kulağımı, aklımı? Sen benim en bilge öğretmenimsin. Çok teşekkür ederim.

İyi ki varsın!