merhaba sevgili gülücan,dilim döndüğünce anlatırım tabi..
önce kuantum düşünceyle tanıştım arkadaşım sayesinde,çok ilgimi çekti.bu konuyla ilgili yazıları ,kitapları,tv programlarını takip etmeye başladım(aslında bu siteyi de o sıralarda farketmiştim;ancak telkinleri dinlerken metinleri duymam gerektiğini zannettim ve bıraktım,işin tuhafı bunu sormaya da cesaret edemedim)bakın şimdi yazıyorum bu bile bir adım benim için..efendiiiiiiiim derken affetmek kavramıyla tanıştım,bunu çabuk kabullendim ve hayatıma geçirdim,dünya varmış dedim
"madem ki hepimiz bir ve tekiz,kime neye bu öfkemiz"ben bunları süzgecimden geçirirken arkadaşım"ne biliyoruz ki"adlı bir filmle çıkageldi,hah dedim şimdi taşlar yerine oturuyor,özellikle ikincisini de izleyince daha bi güzel oldu."
her şeyin kendi seçimimiz olduğuna gelinceeee işte bu noktada biraz direnç gösterdim,nasıl olur ?dedim,bütün bunlar benim seçimim olamaz dedim ,dedim dedim dedimmm,sonra galiba öyle diye düşünmeye başladım ve şimdi onu da kabullendim.hep ne istemediğimle ilgilenmişim ,şimdi istediklerime yoğunlaşıyorum.beklentilerimden ve fedakarlık zannttiğim istemeden yaptığım şeylerden vazgeçtim,egolarımdan sıyrılmaya başladım ki en güzeli bu halay 52 bende bir sükunet bir rahatlık...arkadaşlarım inanamıyor,çevremdeki çocuklar sabrıma çok şaşırıyor.elimden geleni yapıyorum o kadar,kontrolüm altına almaya ya da mükemmele ulaşmaya son!bu arada sanki işlerim daha kolay yoluna girer oldu,hiç bunalmadım,rastlantılar hep iyi yönde oldu,kendiliğinden halloldu bir çok şey . ha öyle çok büyük olaylardan bahsetmiyorum,sıradan günlük yaşantılar.. yani ne oluyorsa benim iyiliğime oluyor sanki,(böyle bakmayı mi öğrendim yoksa?) kendimi ifade edemezken,dilim çözüldü birden.bu da suçluluk ve ego güçlendirici telkinler sayesinde..uyku ...ne güzelmiş sağlıklı uyumak ..sonraa baktım ki telkinlerle aram iyi,çekirdek inanç tesbiti ile listemi genişlettim,daha da iyi oldu her şey.aaa bir de sitede bir meditasyona rastladım onu da dinliyorum uyumadan önce:)ah bir de unutmadan,eskilere gider beni üzen olayları düşünüp durur kendimi itinayla perişan ederdim,ne oldu bilmiyorum,hiç biri aklıma gelemiyor evet istesem de gelmiyor,gelse de sabun köpüğü gibi patlayıp yok oluyor,bir şey üzülmeme izin vermiyoooor.. y 789 ve deee hep yüzüm gülüyor.
işte böyle....şimdi aklıma bir soru takılıyor,bütün bunlar yaşımın olgunluğundan da kaynaklanıyor olabilir mi? sevgiler...