[sweeet]

Yaşam, Bir Satranç Oyunu


İnsan, yaşamın ilk yıllarında daha çok ailesinin ve öğretmenlerinin kararları ile yaşıyor. O yıllarda satranç oynayan, karar veren değil, daha çok piyon oluyoruz. Birileri tutuyor kafamızdan ve C4′e koyuyor. Oradan da başka bir konuma. Sonra büyüyoruz, yaşamın tam içine giriveriyoruz. Bizi oynatanlar birer birer çekilmeye başlıyor. İşte o anda bir bakıyoruz önümüzde bir yaşam tahtası var ve karar veren olmuşuz. Sonra biraz panik, biraz heyecan durumu kurtarmaya, oyunu uzatmaya çalışıyoruz. Zaman ilerliyor, hatalar yapıyoruz, bazen geri düşüyor, bazen akıllıca hamlelerle idare ediyoruz.

İşte yaşam gerçekten de bir satranç oyunu gibi. Bunu bir insan ne kadar çabuk anlar ve karar veren, sorumluluk alan durumuna geçerse, onun için o kadar iyi. Belki de aileler çocuklarını piyon gibi yetiştirmektense, karar verici bireyler haline getirmek için daha çok uğraşmalı. Eğitim sistemi buna hazırlamalı gençleri. Çünkü hayat zor ve gittikçe de daha zor hale geliyor. Oyun ve rakip daha vurucu oynuyor. Aynı anda 5 hamle sonrasını düşünerek adım atmak zorunda kalabiliyor insan bazen. Geri dönüş imkansız oluyor. Sadece anlık düşünen, 1 hamle ötesini göremeyen insanlar bu oyundan çıkıveriyorlar.

Ben şanslı sayılabileceklerdenim. Çok da geç kalmış sayılmadım kendi oyunumun tahtasını kuralı. Ve şimdi daha da çok seviyorum satranç oynamayı. Her yaptığım hamlede, elime yaşamın bir parçasını alarak oynuyorum. Daha bir terliyorum oynarken. Çok daha ciddi oluyorum.

Deniz İlbaylı

-alıntı-

Umarım bu oyunda her zaman doğru kararlar verip, doğru hamleleri yaparız...