[change_dnz]

içimi dökmek için başlıyorum bu yazıya. henüz 18 yaşındaym ama 30 yıla sığıcak şey yaşadm.. hayatmda tutabiliceğim hiç bi dal kalmadı. aile dost sevgili ws. gerçek kimse yok etrafımda. herkes defalarca dönüp gitti. beni umursamadan.. annem ve babam 5 kez ev ayırdılar. ablam bütün bunlardan önce evden kaçıp evlendi. en yakın arkadaşım kardeşim dediğim kız gitti gözümün içine baka baka sevgilimle yattı. şimdi babam annemi aldatıyo ve ben bunu bilip hiç bişey söyleyemiyorum anneme.. bütün bunlar olurken insan olumlu düşünemiyo. aslında çok güleryüzlü biriydim enerji doluydum şimdi bıkkın, umutsuz birine dönüştüm.. hayattan sıkıldığımı farkediyorum... ben şimdi napıyım? evren geçmişi değiştirebilicek kadar güçlü değil. şuan sıkışıp kalmamdan sorumlu hiç bişeyi değiştiremiyorum. en yakın arkadaşımla yatan o sevgiliyle 2 yıldır beraberim, ama içimden hiç bişeyi atamadım.. hep elinin altında olduğum için şuan pek umrunda da değilim. ama yinede gidemiyorum. çok şey yaşadık bundan sonra nasıl bi hayat kurarım bilmiyorum.. bi uçağa binip bambaşka bi ülkede başka biri olarak yeniden başlamak istiyorum... ben'de kurtarabiliceğim bi şey kalmadı çünkü... kimseden psikolojik destek ummuyorum bunları yazarken. en başta dediğim gibi, içimi döküyorum. bu yazıyı word'de yazıp pc ye kaydedip çıkabilirdim ama buraya yazmak istedim. kimbilir içimde hala bi umut vardır belki diye.. herkese mutluluklar diliyorum, kendime ise artık sadece huzur...